Αυτό που λέει ο Βαρουφάκης και αυτό που έλεγε πάντα -δεν νομίζω ότι μπορεί κανένας να του καταλογίσει αλλαγή στάσης- είναι ότι α) τα πράγματα δεν πάνε καλά, β) τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα και γ) ότι με ημίμετρα ("ασπιρίνη σε νεκρό") δεν γίνεται δουλειά, θα πρέπει να παρθούν δραστικά μέτρα.Απλώς συνεχίζει τον συλλογισμό του (κάτι που δεν κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ γενικά και -ορθώς- κατηγορείται για αυτό) και λέει ότι εάν η άλλη πλευρά δεν πάρει τα δραστικά μέτρα, αναγκαστικά θα πρέπει να τα πάρουμε εμείς.Δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του και που μπορεί να οδηγήσει, καθώς δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά καταλαβαίνω την λογική του.Από την άλλη πλευρά, η ΝΔ λέει ότι τα πράγματα έχουν μπει στον δρόμο τους και θα αρχίσουν να πηγαίνουν καλύτερα. Άρα τα προτεινόμενα μέτρα, με μια καλή διαπραγμάτευση, είναι επαρκή για να βγούμε από την κρίση.Αυτές είναι οι δυο στάσεις και αυτές έπρεπε να είναι κανονικά. Πιστεύουμε ότι τα πράγματα έχουν μπει στον δρόμο τους; Ψηφίζουμε τα κυβερνητικά κόμματα. Πιστεύουμε ότι τα πράγματα χειροτερεύουν; ψηφίζουμε όσους υποστηρίζουν όσα λέει ο Βαρουφάκης.Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο Βαρουφάκης, ο οποίος έχει έναν ολοκληρωμένο συλλογισμό (ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί του), αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν λαμβάνει ξεκάθαρη θέση για το τι θα γίνει εάν δεν είναι διατεθειμένοι οι εταίροι μας να λάβουν δραστικά μέτρα.Και αφού δεν υπάρχει ξεκάθαρη θέση, ο κάθε υποψήφιός του εκφράζεται διαφορετικά, ανάλογα με το τι πιστεύει ο ίδιος. Ο ένας λέει ότι δεν τίθεται θέμα μη συμφωνίας (επομένως θα βρεθεί μια λύση ακόμα και η τρόικα δεν είναι διατεθειμένη για δραστικά μέτρα), ο άλλος λέει για έξοδο από το ευρώ αν χρειαστεί, ο άλλος μιλάει ακόμα και για χρεωκοπία, η άλλη λέει ότι θα τυπώσουμε χρήμα κλπ κλπ.Προσωπικά δεν πιστεύω την ΝΔ. Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα έχουν μπει στον δρόμο τους και σιγά σιγά θα αρχίσουν να πηγαίνουν καλύτερα, πιστεύω ότι έχει επέλθει μια σχετική σταθερότητα αλλά με ελαφρά κατηφορική τροχιά και τα πράγματα, σιγά σιγά, θα χειροτερεύουν όσο πάει.Για να με πείσει η άλλη πλευρά όμως θα ήθελα να έχει μια ξεκάθαρη απάντηση που να καλύπτει όλες τις περιπτώσεις και να μην θεωρεί ως δεδομένο αυτό που δεν έχει γίνει ποτέ τα τελευταία χρόνια. Ότι η Γερμανία θα υποχωρήσει μπροστά στις πιέσεις της Ελλάδας (ή της Πορτογαλίας, ή της Ισπανίας ή της Ιταλίας ή όλων μαζί).Και παρακαλώ να μην ακούω να θεωρείται επίσης ως δεδομένος ο συνασπισμός του νότου. Η ιστορία έχει δείξει και η λογική λέει ότι εάν μια από τις χώρες του νότου την συμφέρει να βρει συμβιβαστική λύση με την Γερμανία, δεν θα επιλέξει την ρήξη. Τουλάχιστον λοιπόν ας μην θεωρούμε δεδομένο τον συνασπισμό των χωρών του νότου (ως τώρα άλλωστε η "στήριξη" που μας έχουν παρέχει οι χώρες του νότου είναι κάτι ανώδυνες δηλώσεις, εκεί που μετράει, στην λήψη των αποφάσεων, όλοι κάνουν την πάπια).
