Μπράβο!! Πραγματικά ταυτίστηκα!!! Περιγράφεις ένα απ' τα πιο δύσκολα και δυσεύρετα συναισθήματα στον κόσμο: την ανιδιοτελή αγάπη! Την έχω ζήσει, έχω αγαπήσει το ίδιο αληθινά έναν άνθρωπο που ποτέ δεν κατάφερε να νιώσει το ίδιο για μένα! Κι όμως, ποτε δε μετάνιωσα για ότι έκανα, ακόμα και αν αυτά που έλαβα πίσω ήταν λιγοστά! Ίσως γιατί ήταν ότι πιο δυνατό έζησα ποτέ μου!! Απλά μην το αφήσεις να σε κρατήσει πίσω! Φύλαξε την ανάμνησή του στο μυαλό σου, για να θυμάσαι πως κάποτε ένιωσες το ομορφότερο συναίσθημα, και προχώρα! Βγες στο δρόμο και γύρεψε ότι σου αξίζει...:)