Ναι, γιατί το νόημα είναι σε ποια θέματα τολμά ή δεν τολμά να αναφερθεί κάποιος...Από πρόλογο έχουμε χορτάσει, να μην μπούμε κάποια στιγμή και στο κυρίως θέμα; Εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί να ακούω χρόνια ολόκληρα πολιτικάντηδες να εκσφενδονίζουν βαρύγδουπες δηλώσεις στα τηλε-παράθυρα και μια βδομάδα μετά να κάνουν λες και δεν είπαν τίποτα ή να τα παίρνουν όσα είπαν ένα-ένα πίσω.Καλό, όπως σχολιάστηκε και πιο πάνω, που έφερε αντίρρηση ο Αλέξης, αλλά βρε Αλέξη, βρε Αλέξη... Μήπως να έβγαινες και να έλεγες "από τα 6000 ευρώ που παίρνετε, ενώ μέχρι χθες δεν παίρνατε ούτε τα μισά ή και να παίρνατε δε με νοιάζει, βρείτε 400 ευρώ για να μετακινείστε με δικά σας έξοδα, όπως βρίσκει και αυτός που παίρνει 600 ευρώ το μήνα και πηγαινοέρχεται στη δουλειά του".........;Και πραγματικά, θα προτιμούσα να μη βρεθεί κανείς να αναφερθεί στην ολότελα άκαιρη και αναχρονιστική καραμέλα "οι εκπρόσωποι του λαού πρέπει να πληρώνονται καλά για να μπορούν να καταναλώνουν το χρόνο τους για εμάς". ΅Είναι το λιγότερο αστείο να ακουστεί είτε αυτή είτε παρόμοιες ατάκες, από τη στιγμή που δε θα μειωθεί τόσο δραματικά η άνεσή τους -αν πέσουν στα 5600 ευρώ το μήνα- για να πληρώνουν τις μετακινήσεις τους οι ίδιοι.Τέλος, Stravos, σαν λαός μοιάζουμε με κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της. Δηλαδή, γκρινιάζουμε μονίμως για τον οποιονδήποτε λόγο μπορείς να φανταστείς και άλλοτε είμαστε ενοχλητικοί, άλλοτε χαριτωμένοι. Φέρε στο μυαλό σου ελληνίδες μαμάδες, αδερφές, ξαδέρφες, φίλες, θείες, θα καταλάβεις τι θέλω να πω. Το βασικότερο κι αυτό που ουσιαστικά μένει από τούτο το γεγονός, όμως, είναι ότι όταν γκρινιάξουμε για κάτι που έχει νόημα και συνεπώς η γκρίνια έχει βάση, εγκυμονεί πάντα ο κίνδυνος να μη δωθεί η πρέπουσα σημασία στο θέμα.