Αυτό που άνθρωποι που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας (και συχνά και με βουλευτική ασυλία) μιλάνε με υποννοούμενα τύπου "ο γνωστός τάδε" ή "όλοι ξέρουν τον δείνα" λες και γράφουν σε στήλη παραπολιτικών να το κοιτάξουμε κάποια στιγμή. Άλλο πράγμα είναι ο δημοσιογράφος που προσπαθεί να αναδείξει ένα θέμα για το οποίο δεν έχει απτές αποδείξεις και άλλο ο υπουργός.