Η ειρωνεία τελικά, πως οι θύτες γίνονται θύματα και τούμπαλιν μέσα σε ανύποπτο χρόνο. Χωρίς οι ίδιοι ,πολλές φορές, να καταλαβαίνουν αυτήν την μεταστροφή. Ο Βαγγέλης πέθανε, αυτοκτόνησε, τον σκότωσαν. Δεν έχει σημασία τελικά.Πολλοί κλάψαμε, στεναχωρηθήκαμε, θυμώσαμε και γίναμε Ιερή Εξέταση.Αντιδράσαμε στην αδικία, γράψαμε σχόλια μίσους,απαιτήσαμε να χυθεί το ίδιο αίμα . Προπηλακίσαμε τους "νταήδες" ενώ την ίδια στιγμή γίναμε και εμείς το ίδιο.Πως γίνεται να μάχεσαι εναντίον μιας κατάστασης, όταν χρησιμοποιείς τα ίδια μέσα που συνέβαλλαν στη δημιουργία της; Και εγώ ήμουν λάθος. Έβγαλα κακία και αποστροφή για τους ενόχους. Για μια στιγμή όμως..Ας σκεφτούμε πότε γίναμε και εμείς ένοχοι. Πότε κοροϊδέψαμε ακόμη και για τον χαβαλέ μας κάποιον άλλο "αθώα" κατά τη κρίση μας. Πως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι αυτό το χαχανητό που ρίξαμε βλέποντας μια τροφαντή κοπέλα να φοράει ένα κοντό φόρεμα δεν καταρράκωσε την αυτοπεποίθηση της; Πως μπορούμε να γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε υπάρξει και εμείς "νταήδες" για κάποιους άλλους θεωρώντας τα αστεία μας μικρά και όχι σοβαρά.;Γιατί είμαστε τόσο υπερόπτες και θεωρούμε τους εαυτούς μας καλά παιδιά;Το πανελλήνιο παραλήρημα θα σταματήσει κάποια στιγμή. Όλοι θα επιστρέψουμε στη δουλειά μας,στους φίλους μας, στους γκόμενους μας. Στις διακοπάρες μας το καλοκαίρι, πίνοντας ποτάρες, φλερτάροντας και γελώντας. Και αυτό φυσικά είναι και το λογικό. Πολλοί δεν ξέραμε τον Βαγγέλη, αλλά μας ένωσε αυτήν η αδικία. Θα τον ξεχάσουμε όμως όπως τα πάντα ξεχνιούνται -είναι τελείως ανθρώπινο-. Ας σταματήσουμε όμως να γινόμαστε φανατικοί και δικαστές.Ας αναλογιστούμε πόσες φορές πληγώσαμε κάποιον ίσως και άθελα μας. Ας σκεφτόμαστε από εδώ και πέρα δυο φορές προτού κοροϊδέψουμε και πειράξουμε κάποιον. Έστω και αθώα κατά τη κρίση μας. Το καλύτερο μάθημα που θα μπορούσαμε να πάρουμε από αυτήν την ιστορία είναι αυτό και μόνο αυτό. Αποδοχή και σεβασμός προς τους άλλους.