Έτσι ακριβώς. Υπάρχουν οι απολυμένοι-άνεργοι του ιδιωτικού τομέα που έχουν ξεχάσει τι χρώμα έχει το 20άρικο, υπάρχουν οι (ελάχιστοι) απολυμένοι του δημοσίου που όμως ακόμα κι όσοι δεν βγήκαν στη σύνταξη παίρνουν ένα επίδομα (όπως οι καθαρίστριες-700 ευρώ η καθεμιά), υπάρχουν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι κι ελεύθεροι επαγγελματίες που αγωνίζονται για να ζήσουν, υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ που θεωρούν κρίση το γεγονός ότι τέλειωσε η ρεμούλα και τα επιδόματα πλυσίματος χεριών, υπάρχουν υψηλόβαθμοι ή σούπερ προνομιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι(όπως αυτοί της Βουλής) που ζουν στο δικό τους κόσμο μακριά απ' τη κρίση μας.Υπάρχει γενικότερα μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ανισότητα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα με εκείνους στο δημόσιο και σε επίπεδο μισθών αλλά και εργασιακής ασφάλειας. Και το κακό είναι ότι η οικονομική μας κατάσταση με τη βία μπορεί να υποστηρίξει μισθούς στα επίπεδα αυτών του ιδιωτικού τομέα, ενώ κάποιοι μισθοί στο δημόσιο είναι απλά εξωπραγματικοί για τα σημερινά δεδομένα.