Η κατάσταση στο Δημόσιο είναι τραγική, αν και προσωπικά πιστεύω ότι το μεγάλο πρόβλημα παραδοσιακά ήταν κυρίως στις ΔΕΚΟ και λιγότερο στο ''στενό'' Δημόσιο, και το ''μαχαίρι'' αφορά περισσότερο στο στενό Δημόσιο, ενώ οι ΔΕΚΟ έχουν μείνει ανέγγιχτες σε αρκετά ζητήματα (βλέπε πρόσφατη περίπτωση ΔΕΗ...). Και πιστεύω ότι υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω επεμβάσεις μείωσης του μισθολογικού και του συνταξιοδοτικού κόστους στο Δημόσιο τομέα. Από εκεί και πέρα, το ζήτημα της σύγκρισης μισθών Δημοσίων και Ιδιωτικών υπαλλήλων είναι ορισμένες φορές ολίγον απατηλό και μη επιδεχόμενο ενιαίας προσέγγισης: ο υπάλληλος του ληξιαρχείου με ποιον θα συγκριθεί ως προς το μισθό του; ο αστυνομικός της ομάδας ΔΙΑΣ; θέλω να πω ότι δεν υπάρχει μία σταθερή βάση να κάνουμε κάτι τέτοιο. Τέλος, η εργασιακή ανασφάλεια του ιδιωτικού τομέα και οι χαμηλές αμοιβές είναι ένα ζήτημα το οποίο έχει ανακύψει την τελευταία 5ετία κατά κύριο λόγο, προ κρίσεως το χρήμα έρρεε στον ιδιωτικό τομέα αφειδώς και δίδονταν και εκεί μισθοί ενίοτε παντελώς αδικαιολόγητοι σε διάφορα ''μεγαλοστελέχη'' άνευ αντικειμένου και ουσίας.