Κάποια στιγμή, έχοντας χρεωθεί, μειώθηκαν τα εισοδήματά μου και βρέθηκα σε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Τι έκανα; μείωσα όλες τις περιττές δαπάνες και στρώθηκα στη δουλειά για να αυξήσω τα εισοδήματά μου ώστε να μπορώ να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου προς τον δανειστή μου, ο οποίος επειδή είμαι συνεπής με αντιμετωπίζει και με ''επιείκεια'', δεν θα τα χαλάσουμε αν αύριο βρεθώ σε μία προσωρινή ταμειακή δυσχέρεια και καθυστερήσω μία δόση της οφειλής μου. Δεν ξεκίνησα την αντιμετώπιση του προβλήματός μου με τσαμπουκά απέναντι στον δανειστή μου, ούτε πήγα να του ζητήσω και περαιτέρω διευκόλυνση. Τι σχέση έχουν τα παραπάνω με το πρόβλημα της χώρας μας; μα είναι το ίδιο ακριβώς: χρειαζόμαστε μείωση δαπανών, αύξηση της παραγωγής μας και του Α.Ε.Π., εξυπηρέτηση του χρέους με συνέπεια, και κάποια στιγμή και οι ίδιοι οι δανειστές θα φανούν πιο διαλλακτικοί και είτε θα απομειώσουν ονομαστικά το χρέος, είτε θα το ρυθμίσουν με τρόπο που να συνιστά ουσιαστικά κούρεμα. Ποια είναι η αντίθετη πρόταση σε μία τέτοια προσέγγιση, και τι προτείνει τελικά αυτή η Κυβέρνηση;