"Η Ευρωπαϊκή Ένωση, λένε, είναι κάτι που έχει ξεκάθαρες εντολές αλλά είναι και υποκείμενο σε διαπραγματεύσεις. Δεν είναι αντιφατικό αυτό;"Το ότι αυτή η ερώτηση προέρχεται από πολιτικό με τρομάζει. Δηλαδή οι κανόνες ακολουθούνται τυφλά και η πρόοδος είναι "χαλαρή αντιμετώπιση". Συνεπώς οι ερωτήσεις τύπου "τι αποκλίσεις έχει το συγκεκριμένο άρθρο" μόλις απαντήθηκαν από την πρώτη πρόταση. Μπορεί να το δέχεται ως καλό αλλά το γεγονός ότι δεν το θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη κανόνων για την διασφάλιση της ομαλής προόδου τότε το χάσαμε το κορμί πατριώτη. Ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα είναι στην Ευρωζώνη συγνώμη αλλά δεν μας είναι γνωστός. Όσο και να θέλουμε να φανταζόμαστε κάποια σενάρια τα οποία είναι άκρως βάσιμα και λογικά, την αλήθεια δεν την γνωρίζει κανείς μας. Σίγουρο είναι ένα. Αν δεν τους συνέφερε δεν θα το κάνανε. Δεν υπήρξε καμιά συγκυρία συνειδητοποίησης των εσφαλμένων χειρισμών. Πάντα το ξέρανε. Κάθε κίνηση έχει ένα Business Plan τουλάχιστον 5 ετών. Άρα γνωρίζανε τα ρίσκα. Βέβαια εννοείται ότι θα διαπραγματευτούνε για τα προς τους ίδιους συμφέροντα σενάρια και θα παρουσιάσουν τα λιγότερα κερδοφόρα σενάρια ως αδύνατα. Αυτό λοιπόν λέγεται στην γλώσσα μας Διαπραγμάτευση. Έτσι ξεκινάμε σε κάθε διαπραγμάτευση συμβολαίου. Τώρα όλα τα υπόλοιπα... τι να πω... έξω από τον χωρό καλά χωρεύει ο παλικαρήδης. Γιατί λοιπόν αφού ο Τσίπρας θα μπορούσε να πάρει τόσα πολλά και το ξέρανε, αφήσανε τους ισπανούς πολίτες να βυθιστούν κι αυτοί στην φτώχεια και την ανεργία; Η επιχειρηματολογία του μπάζει από παντού.
