Ολίγα τινά για τον αρθρογράφο, αξιότιμο κύριο Jose Ignacio Torreblanca, που θα τα βρείτε, νομίζω, διαφωτιστικά των κινήτρων και των απόψεών του: Καταρχάς, ο Torreblanca δεν είναι δημοσιογράφος της El Pais και δεν ανήκει στο δυναμικό της. Ωστόσο, το άρθρο του απηχεί ικανοποιητικά τις θέσεις της εφημερίδας, η οποία είναι μία εκ των ναυαρχίδων του ισπανικού μιντιακού κατεστημένου, με μεγάλο κύρος, ιδρυμένη μετά το 1974, πάλαι ποτέ κεντροαριστερή και συνδεδεμένη με το PSOE (βλ. ισπανικό ΠΑΣΟΚ), που μετακινείται όμως τα τελευταία χρόνια όλο και δεξιότερα (κάτι σαν ισπανικό Βήμα/Νέα). Από το 2010 ανήκει στο αμερικανικό hedge fund "Liberty Acquisitions Holdings", δηλ. στον γερμανοαμερικάνο δισεκατομμυριούχο Nicolas Berggruen. Στόχος της El Pais αυτή την περίοδο είναι ο τορπιλισμός των προσπαθειών του Podemos, εν όψει των εκλογών του φθινοπώρου. Ας επιστρέψουμε, όμως, στον αρθρογράφο. Η κύρια ιδιότητα του κυρίου Torreblanca είναι εκείνη του επικεφαλής του ισπανικού βραχίονα της ευρωπαϊκής δεξαμενής σκέψης (think tank) "European Council on Foreign Relations" (ECFR). Ποιο είναι όμως το ECFR; Το ECFR έχει ιδρυθεί από εκπροσώπους του ευρωπαϊκού "βαθέος" πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου και απηχεί με συνέπεια τις απόψεις του. Στο Δ.Σ. του συμμετέχουν: πολιτικοί σαν τον Javier Solana (θα τον θυμάστε από τη θητεία του ως γ.γ. του ΝΑΤΟ κατά την περίοδο των βομβαρδισμών στη Σερβία) και τον Joschka Fischer (ΥΠΕΞ στην κυβέρνηση Schroder), τραπεζίτες σαν την Karin Forseke (επί σειρά ετών επικεφαλής της σουηδικής επενδυτικής τράπεζας "Carnegie Investment Bank ΑΒ", η οποία βρέθηκε το 2008 τόσο εκτεθειμένη σε "τοξικά" δάνεια ώστε "εθνικοποιήθηκε", δηλ. διασώθηκε με χρήματα των Σουηδών φορολογουμένων, για να περάσει στη συνέχεια εκ νέου στα χέρια εκείνων που την χρεοκόπησαν), αλλά και μέλη βασιλικών οικογενειών, σαν την Ολλανδή πριγκίπισσα Mabel της Οράγγης (γνώστη στη χώρα της, μεταξύ άλλων, και για τις σχέσεις της με τον ναρκοβαρόνο Klaas Bruinsma, τον μεγαλύτερο που έβγαλε ποτέ η γηραιά ήπειρος). Κατόπιν τούτων, καταλαβαίνει κανείς πόσο αντικειμενικές είναι οι απόψεις του κυρίου Torreblanca και του φορέα που εκπροσωπεί. Η ελίτ εναντίον των λαών· τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
