Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι κανένας δεν αναρωτιέται αν είναι σύμφωνο με τις γενικές αρχές του διεθνούς δικαίου μία ξένη χώρα να θεωρεί εχθρική πράξη την θέσπιση κανόνων από μία άλλη χώρα αναφορικά με τους τρόπους έκτισης των ποινών. Επίσης πολύ ενδιαφέρον, αν όχι θλιβερό, είναι το γεγονός ότι κανείς δεν σχολίασε την σιωπή της αμερικανικής κυβέρνησης όταν στο παρελθόν πρωταίτιοι της δικτατορίας αποφυλακίζονταν λόγω βλαβης της υγείας τους. Ίσως γιατί θεωρούν πως ένας κωφός και τυφλός, που αφαίρεσε ανθρώπινες ζωές, είναι πολύ πιο επικύνδυνοςαπό εκείνους που όχι μόνο αφαίρεσαν ανθρώπινες ζωές, αλλά βύθισαν μία ολόκληρη χώρα στο σκοτάδι, καιεκπαίδευσαν έναν ολόκληρο λαό στην χυδαιότητα και την αναξιοπρέπεια. Ανεξάρτητα λοιπόν αν συμφωνούμε ή όχι με τις στγκεκριμένες ρυθμίσεις, μήπως θα έπρεπε, τουλαχιστον όταν τιθενται ζητήματα που άπτονται της ελευθερίας μίας δημοκρατικής χώρας να νομοθετεί να είμαστε λίγο πιο σκεπτικοί;