Κουραστηκα,πλεον.Ψυχικα.Απο αυτο το παιχνιδι του "ποντικου με την γατα".Οπως,πιστευω,και παμπολλοι αλλοι συμπολιτες μας.Περαν,ομως,αυτου,η "ψυχολογικη μας κατασταση"επιβαρυνεται περαιτερω απο αυτη την οικονομικη "παραλυση"η οποια ειναι εκδηλη γυρω μας,και επιδεινουται συνεχως.Ημερα με την ημερα.Το χειροτερο,ομως,ειναι ο φοβος και η ανασφαλεια τα οποια βλεππουμε να κυριαρχουν γυρω μας.Σχεδον καθε μερα γνωστοι,φιλοι,και,κυριως,απλοι ανθρωποι με τους οποιους εχω μονον μια "καλημερα",με σταματουν για να με ρωτησουν τι εκτιμω οτι θα συμβει.Θα την "γλυτωσουμε",η οχι.Οχι για να "ενημερωθουν"(....αλωστε γι'αυτο φροντιζουν τα ...αξιοπιστα τηλεοπτικα καναλια της χωρας...)αλλα με την ελπιδα να τους "δωσω μιαν ελπιδα".Το δυστυχημα ,εν προκειμενω,ειναι οτι ετσι μου αφηνουν δυο,μονον,επιλογες.Η να προσπαθησω να εξηγησω ,ειλικρινως και διεξοδικα,μια εξαιρετικα δυσκολη και πολυπλοκη κατασταση,σε ανθρωπους οι οποιοι στην πλειονοτητα τους δεν εχουν ουτε τις αναγκαιες προοδιαγραφες ουτε την διαθεση για να ακουσουν και να κατανοησουν μακροσκελεις αναλυσεις,η ,απλα,να δωσω μια συντομη,ευπεπτη,ελπιδοφορα,πλην ελαχιστα ουσιωδη και ειλικρινη,απαντηση.Τον τελευαταιο καιρο "συλλαμβανω" τον εαυτο μου να κανει,ολο και συχνοτερα,το τελευταιο.Αυτο που δεν εκανε σχεδον ποτε στο παρελθον.Γιατι ,ισως και λογω ηλικιας,εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι αν δεν μπορεις να προσφερεις κατι θετικο στους συνανθρωπους σου,το ελαχιστο που οφειλεις να κανεις γι' αυτους ειναι να μην τους στερησεις την ελπιδα.