Κατά την άποψή μου, η σειρά είναι μέτρια προς καλή.Οι ατάκες σε αρκετά σημεία είναι έξυπνες, τα θέματα που αγγίζει επίκαιρα και οι ιδέες που θέλει να περάσει χρήσιμες. Μια από τις καλύτερες ατάκες που έχω ακούσει σε σειρά του, ήρθε από τον Καναδό (τηλεοπτικό) του σύντροφο ο οποίος του είπε πως (παραφράζω, δε θυμάμαι ακριβώς τις λέξεις) στα βιβλία ιστορίας σας λένε για όλα όσα σπουδαία κάνατε οι Έλληνες - που είναι αληθινά - και πως ήσασταν οι καλύτεροι, αλλά δεν υπάρχει ούτε μια μικρή παράγραφος πουθενά που να λέει πως πλέον υπάρχουν καμιά τριανταριά άλλες χώρες που είναι σήμερα καλύτερες.Πρόκειται ίσως για την καλύτερη σειρά του Καπουτζίδη μέχρι σήμερα (από άποψη ποιότητας) αλλά ταυτόχρονα και για τη χειρότερη κωμωδία του.Γιατί;Γιατί καταλαβαίνω ότι θέλει να πει πολλά. Για το ρατσισμό, την ομοφοβία, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ΑΜΕΑ, το να κυνηγάς τις ευκαιρίες της ζωής σου, τη φιλία, τον έρωτα, τον αγώνα να πετύχεις, τη μητρότητα, την καλή γειτνίαση, την ανεκτικότητα, την αποδοχή κτλ κτλ.Και όλα αυτά είναι καλά και ωραία να θιχτούν. ΌΧΙ όμως όλα μαζί και όχι στην ίδια σειρά γιατί ώρες ώρες η σειρά μοιάζει με ατέλειωτο διαφημιστικό καμπάνιας κατά του ρατσισμού, της ομοφοβίας κτλ κτλ.Επίσης από άποψη ηθοποιών ψιλοπάσχει.Η Παπουτσάκη είναι ΠΑΡΑ πολύ λίγη, η Μιχαήλ απλά αξιοπρεπής (αλλά δεν της το'χα) και οι μόνες που ξεχωρίζουν είναι η κοπέλα που παίζει την Κύπρια και η Καρύδη.Οι χαρακτήρες είναι καρικατούρες. Ο Σαφόλιας και οι κακοί γείτονες είναι πιο καρικατούρες κακοί και από το Δρακουμέλ, η Κύπρια είναι καρμπόν η Ζουμπουλία (γιατί το τέχνασμα με τις αστείες διαλέκτους πιάνει) η Μιχαήλ είναι μια φτωχή version της Ντάλιας κ.ο.κ.Για εμένα, η αγαπημένη μου σειρά του Καπουτζίδη ήταν και παραμένουν οι Σαββατογεννημένες, οι οποίες παρότι είχαν χάλια φινάλε ήταν καλογραμμένες, αστείες και είχαν και τρεις εξαιρετικές πρωταγωνίστριες.Όπως και να'χει πάντως ο Καπουτζίδης έκανε (ακόμα) μια σειρά για την οποία μπορεί δικαιωματικά να νιώθει περήφανος.