Αγαπητέ Ανήθικε αυτουργέ,Νομίζω ότι πήρες την απόλυτη απάντηση που σου πρέπει από την [αναγνώστρια]. [αναγνώστρια 21.5.2015 | 15:26]:«Η επιχειρηματολογία σου είναι ένα σόφισμα, πρόκειται για συλλογισμό που φαίνεται λογικός και άρα πειστικός, αλλά κρύβει παγίδα. Δηλαδή: Χρησιμοποιείς ένα παράδειγμα από τις θετικές επιστήμες (κάψιμο δέρματος στους 1200 βαθμούς) για να το παραλληλίσεις με μία κατάσταση που δεν προέρχεται από τον κόσμο των θετικών επιστημών, αλλά από την πολιτική, τη διπλωματία και την οικονομία. Το βούτυρο στους 1200 βαθμούς θα έχει πάντα την ίδια συνέπεια στο δέρμα μας, ενώ οι ανθρώπινες αποφάσεις και οι ιστορικές συγκυρίες όχι. Επομένως, αν είσαι και ευφυής άνθρωπος, θα καταλάβεις ότι ο αναλογικός σου συλλογισμός δεν είναι ορθός και δε θα βιαστείς να θεωρήσεις ότι η απάντησή μου σχετίζεται με το τι μπορεί να ψήφισα εγώ, όπως έκανες με άλλο σχολιαστή νωρίτερα».[αναγνώστρια 21.5.2015 | 19:51]:«Ανήθικε αυτουργέ, όσα μου απαντάς δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που σου έγραψα. Σχολίασα τη μη ορθότητα του συλλογισμού σου. Ακόμα κι αν συμφωνώ προσωπικά με την άποψή σου, το συγκεκριμένο επιχείρημά σου (το αρχικό) δεν είναι αυτό που θα πείσει κάποιον. Επίσης, στην οικονομία και στην εφαρμόσιμη πολιτική εννοείται ότι υπάρχει νομοτέλεια, όπως και στα πάντα, αλλά είναι πολύ πιο πολύπλοκη, από το "ένα κι ένα κάνουν δύο". Και είναι μια υπεραπλούστευση που κάνουν συχνά όσοι επιχειρηματολογούν, στην καλύτερη περίπτωση θέλοντας να γίνουν πιο σαφείς και στη χειρότερη θέλοντας να εξαπατήσουν. Δεν πιστεύω ότι ανήκεις στη δεύτερη, αν αυτό σκέφτηκες».Από την άλλη όμως, όμως λέω και επειδή κάπου αναφέρεις και τον Αϊνστάιν, περίπου, κάπως με την ίδια υπεραπλουστευμένη επιχειρηματολογία είχε περιγράψει κι εκείνος την θεωρία της σχετικότητας:«Όταν κάθεσαι με ένα ωραίο κορίτσι για δυο ώρες, σου φαίνεται σαν δυο λεπτά. Αν καθίσεις σε μια αναμμένη σόμπα για δυο λεπτά, σου φαίνεται σαν δυο ώρες. Αυτό είναι η σχετικότητα».Στην περίπτωσή μας, της δύσκολης κατάστασης της χώρας μας, τα πράγματα δεν εξηγούνται και τόσο απλοϊκά επειδή λόγω σύνθετων παραγόντων μεταξύ, κυρίως, ορθολογισμού και συναισθηματισμού, οι καταστάσεις, όντως, είναι σχετικές. Αλλού μοιάζουν με το όμορφο κορίτσι και αλλού με την αναμμένη σόμπα... Κάτι τελευταίο. Αν λάβω σοβαρά υπόψιν μου τα παραδείγματα σου (και γιατί όχι;) βάσει της λογικής των αριθμών, έχω να πως ότι το χρέος μας μοιάζει με το καυτό μολύβι που περιγράφεις και είναι ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ (νομίζω πως το καταλαβαίνεις πολύ καλά). Και τι μας λένε;: «Αδειάστε το με γυμνά χέρια. Βουτήξτε το χέρι σας μέσα και αν καεί, μετά βουτήξτε και το άλλο»...Γιατί; Γιατί έτσι!...