Σ'ευχαριστώ πολύ γι'αυτή την ιστορία. Τώρα πια θα έχω την καταλληλότερη απάντηση για τους ρατσιστές και τους φασίστες. Α, να πω κι εγώ μια δική μου αληθινή ιστορία, που ξέρω από τον αδερφό του πατέρα μου, ο οποίος θείος ήταν και ο μόνος που είχε καταφέρει να μείνει, επί κατοχής, με τους γονείς του. Μαύρη φτώχεια, τώρα θα σας γελάσω αν ήταν επί ή μετά την κατοχή, η γιαγιά μου έβαζε δυο σταγόνες λάδι, μόνο για τον θείο μου. Μια μέρα την κατηγόρησε πως είναι κακή μαγείρισσα και πως η καλύτερη είναι η παπαδιά γιατί στη σαλάτα της μπορείς να βουτάς το ψωμί στο λάδι.Την ιστορία αυτή την άκουγα από μικρή και πίστευα πως ήθελε να καταδείξει πόσο χαϊδεμένος ήταν ο θείος μου, που την είπε άγρια στη γιαγιά, που ήταν καλόψυχη και πονεμένη. Και τελικά έγινε αυτό που μου έλεγαν πάντα, όταν δεν καταλάβαινα κάτι: Μεγάλωσα και κατάλαβα μόνη μου. Και δεν μίσησα την παπαδιά που μ'έκανε να κατηγορήσω τον θείο. Απλώς, χάρηκα που δεν την είχα γιαγιά.