Δέν υπάρχει ελπίδα - πρέπει νά'σαι βλάκας για να μήν το καταλαβαίνεις !Οι ξένοι το ξέρουν, το κατανοούν, βλέπουν οτι καμμιά δύναμη, καμμιά πλευρά στην Ελλάδα - δεξιά κι αριστερά - δέν μπορεί να αποτινάξει τον λαϊκισμό. Είμαστε ένας λαός που απο την δημιουργία του κράτους του εννοεί να ζεί με δανεικά, επιδοτήσεις, έμαθε να επιδιώκει όσο πιό γρήγορα μπορεί την σύνταξη, την αποστρατεία, την αδράνεια, το μπεγλέρι !Ακούστε τί γράφει ένας ξένος περιηγητής το 1850 : "... η ροπή στη δωροδοκία είναι ελαττώματα που δεν τους λείπουν. Πιο εύκολο είναι να κάνεις τον άθλο του Ηρακλή και να φέρεις τον Κέρβερο από τον Άδη, παρά να καταφέρεις έναν Έλληνα να σου ξεπληρώσει το χρέος του.Το κλίμα και η συνήθεια τον έμαθαν να αγαπά την οκνηρή ζωή της Ανατολής και τίποτα δεν χαροποιεί τον Έλληνα περισσότερο από το να κερδίσει χρήματα χωρίς να δουλέψει.Μία πολύ πρωτότυπη πτυχή της ελληνικής αφελούς ειλικρίνειας αποκαλύφθηκε όταν ο Βασιλέας (Όθωνας) επισκέφθηκε ένα ίδρυμα για τους ανάπηρους που είχε ιδρύσει ο Καποδίστριας. Απόρησε όταν είδε ανάμεσα στους απομάχους και ένα νέο υγιέστατο χωρικό και το είπε. Τότε του εξήγησε ο νέος ότι ο πατέρας του υπήρξε ανάπηρος πολέμου και τώρα είχε πάρει αυτός τη θέση του. Δεν είναι χαριτωμένο;»Ακούστε κι έναν άλλον το 1947 : "Δύο και ήμισυ έτη μετά την απελευθέρωσιν η Ελλάς ευρίσκεται εις μί¬αν κατάστασιν νεκρώσεως παρά την ούσιαστικήν έξωτερικήν βοήθειαν και την αρμοδίαν εξωτερικήν καθοδήγησιν.Εις ολόκληρον την χώρα, απ΄ άκρου εις άκρη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον – μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία προς το παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίαι δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχαι δεν αποθηκεύουν προμήθειες.»