Αντιλαμβανομαι πληρως οτι εχουμε κουρασθει ολοι απο αυτη την "ιστορια των διαπραγματευσεων".Με πρωτο τον ιδιο τον γραφοντα.Διοτι,περαν ολων των αλλων,περαν της αγωνιας για το αυριο,με ταλανιζουν ψυχικα δυο τινά.Πρωτον,το αναμενομενο.Οτι απεσταλη μια ομαδα αποτελουμενη απο "ερασιτεχνες"να αντιμετωπισει ΤΟΥΣ επαγγελματιες σε διαπραγματευση.Δευτερον οτι "δεν μαθαινουν".Βασικα στοιχεια της διαπραγματευσης.Οπως το οτι αν διαγνωσεις οτι στην απενατι ομαδα υπαρχει καποιος-η καποιοι-οι οποιοι ΔΕΝ επιθυμουν να ολοκληρωθει επιτυχως η διαπραγματευση κανεις ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να μην τους προσφερεις ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ αλλοθι .Η ,τουλαχιστον,να μην τους το δωσεις "στο πιατο" κανοντας εναν οποιονδηποτε αρνητικο η επιθετικο χαρακτηρισμο .Ακομη και,η μαλλον κυριως οταν,προκαλεισαι προς τουτο.Και,απ'οτι φαινεται,ο μονος ο οποιος το εχει αφομοιωσει πληρως αυτο ειναι ο ιδιος ο Τσιπρας.Για τους αλλους,καλυτερα να μην μιλησω.