Ημουν στην ωραία Αστυπάλαια, κι εκεί που περπατούσα παραλιακά βλέπω ναρχεται βαρυφορτωμένο με κατσίκια καϊκι. Ζωντανά ζώα, που μάλλον τα φερναν από το βοσκοτόπι για να τα κάνουν παϊδάκια. Οι χωρικοί χαλαροί και με το τσιγάρο να κρέμεται από τα χείλη, τα πιάναν -με δεμένα πόδια αυτά- και τα πετούσαν σαν σακκιά στην καρότσα του φορτηγού που θα τα πήγαινε στη σφαγή. Κάποια ήταν μισοπεθαμένα ήδη, ψυχορραγούσανε. Κοιτούσα και το στομάχι μου κόμπος - κάτι γερμανοί παραδίπλα είχαν φρικάρει εντελώς. Σκέφτηκα σοβαρά να γίνω χορτοφάγος εκείνη τη μέρα.Δυστυχώς συμβαίνουν παντού παρόμοια.Και δεν γίνεται να γίνουμε όλοι βετζετέριαν.
