Έχουμε χούντα; Η αδυναμία της Προέδρου της Βουλής να ανοίξει διάλογο με οποιονδήποτε δεν συμφωνεί μαζί της, αλλά να του επιτίθεται με ανοίκειες μεθόδους που καταρρακώνουν το κύρος του ρόλου της, δείχνει πολλά και θλιβερά. Πρώτον, εκθέτει εκείνον που την επέλεξε. Ήταν γνωστό από τα πρίν, ο εριστικός στα όρια του μπούλινγκ χαρακτήρας της κ. Κωνσταντοπούλου. Η επιλογή της στην κορυφαία θέση του κοινοβουλίου προκαλεί το εύλογο συμπέρασμα ότι ο κ. Τσίπρας επεδίωκε από την αρχή να οξυνθεί η αντιπαράθεση και να καταντήσει ο χώρος της δημοκρατίας σε θηριοτροφείο για νευροπαθείς. Δεύτερον, δείχνει πόσο προβληματική είναι η αντίληψη για τη δημοκρατία που έχει η κ. Κωνσταντοπούλου. Εάν στις ερωτήσεις ενός δημοσιογράφου μαίνεται τόσο ανεξέλεγκτα, φορτώνει με ένα θυμό ασυμμάζευτο και τόσο προσωποποιημένο, και επιτίθεται τυφλωμένη ταυτόχρονα ενάντια σε όλους τους "εχθρούς" της ασχέτως αφορμής, αυτό δείχνει πόσο ακαταλληλη για διάλογο (συνεπώς και για δημοκρατία) είναι, ιδίως σε ένα τόσο καίριο ρόλο, που υποτίθεται είναι υπερκομματικός. Το χουντικό ύφος της, ο ανατριχιαστικός τόνος της φωνής της (σα μαστίγιο γερμανίδας δεσμοφύλακος), οι ανεπίτρεπτες σπόντες της επί του προσωπικού, οι δικανικές εξυπνάδες της, η εξουσιομανής λαθροθηρία της σε ξένα χωράφια, το πάθος της για κάμερες και δημοσιότητα, η έλλειψη αξιοπρέπειας (να βάζει τους υπαλλήλους της στην ΕΡΤ και το κανάλι της Βουλής να την ρωτούν πώς καταφέρνει να είναι τόσο υπέροχη), οι υποφώσκουσες απειλές που εξυποννοούνται σε όσα λέει για όποιους δεν συμφωνούν μαζί της, ο κακομαθημένος ενευρισμός της όταν δεν γίνεται το δικό της -όλα αυτά συνθέτουν το παζλ ενός προβληματικού παιδιού που βρέθηκε να παίζει με ένα περίστροφο στα χέρια. Και το οποίο δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα ολόκληρου του σπιτιού. Τρίτον, δείχνει κάτι για τους φαν της, οι οποίοι δεν είναι λίγοι. Κουρασμένοι ίσως από την πίεση τόσων χρόνων κρίσης, ορισμένοι βλέπουμε πάνω της ένα είδος ζημιάρικης εκτόνωσης, μαγκιάς και αμετροέπειας με την οποία και οι ίδιοι θα θέλαμε κάποτε να ξεσπάσουμε -όπως καληώρα οι γονείς μας ένιωθαν με το τραμπούκικο ύφος του Μένιου Κουτσόγιωργα επί ΠΑΣΟΚ. Δείχνει όμως και πόσο πολιτικά ανώριμοι είμαστε όταν μπερδεύουμε την εκτόνωση με την κρισιμότερη στιγμή της μεταπολίτευσης -τώρα που χρειάζεται προ πάντων σοβαρότητα, ψυχραιμία, ενωτικό ήθος, διάλογος και διορατικότητα.