Κάποιες σκέψεις για τον αλχημιστή...Το σύμπαν μάλλον δεν υπακούει σε συνομωσίες και σίγουρα δεν φέρνει τίποτα σε κάποιον που κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας, όσο και αν αυτός επιθυμεί κάτι. Το ίδιο το βιβλίο όμως δεν λέει αυτό και μόνο. Η συγκεκριμένη φράση από μόνη της δεν δίνει όλο το νόημα του βιβλίου.Αντίθετα αναφέρει πως όταν κυνηγάς τα όνειρα σου μπορεί στην αρχή να υπάρχει τύχη (η τύχη του πρωτάρη), αλλά στη συνέχεια χρειάζεται προσπάθεια, επιμονή και υπομονή για να φθάσεις εκεί που θέλεις. Και πως η πιο δύσκολη ώρα είναι λίγο πριν την ανατολή, τότε που οι περισσότεροι εγκαταλείπουν. Το ίδιο το αγόρι σκέφτεται πολλές φορές στο βιβλίο να εγκαταλείψει, αλλά συνειδειτόποιεί πως πάντα θα το σκέφτεται αν δεν προσπαθήσει να φθάσει στο τέλος... Δίνει διάφορες κατηγορίες αλχημιστών και ουσιαστικά λέει πως πραγματικά ανήκει κάποιος σε αυτή την κατηγορίς, όταν κυνηγάει τα ονειρά του, και ταυτόχρονα προσπαθεί να ζήσει τη ζωή όπως του έρχεται, βιώνοντας τις στιγμές, χωρίς τα όνειρα να του γίνονται εμμονή ή να τον πνίγουν...Το ίδιο το βιβλίο έχει μία δόση ρομαντισμού, αποτελεί όμως και μία απλή ιστορία με πολλούς συμβολισμούς που στην εποχή μας ίσως είναι δύσκολο όλοι να καταλάβουμε. Δεν κάνουμε πια υπομονή και εγκαταλείπουμε εύκολα. Και όχι πως πρέπει να τρελλαθούμε ψάχνοντας, αλλά ίσως τελικα για όσους προσπαθούν και ονειρεύνται ταυτόχρονα, η ζωή τους δείχνει κάποια εύνοια!