Ζαν Κλοντ, έλα να μιλήσεις και με μένα. Έχω να σου πω συναρπαστικές ιστορίες! Θυμάμαι που όταν ήμουν φοιτήτρια είχα 5 ευρώ τη μέρα να πάω πανμιο και να φάω. Δούλευα για 400 ευρώ για 3 χρόνια και έφυγα γιατί δε πληρωνόμουν για 6 μήνες. Μετά η οικονομική μου κατάσταση βελτιώθηκε, βρήκα δουλειά! Είχα κυλιόμενο ωράριο απο τις 6 το πρωί μέχρι τις 2 το βράδυ για 4 γλώσσες κι ένα πτυχίο και ο μισθός ήταν 700 ευρώ (με 200 σε μεταφορικά γιατί δεν υπήρχε συγκοινωνία και ήταν μακριά). 10-12 ωρες δουλίτσα, αλλά δεν έχεις και επιλογή. Είναι που αυτή η χώρα με εμπνέει οτι υπάρχει μέλλον και οτι με τη δουλειά μου και τους φόρους που πληρώνω βοηθάω κι εγώ στην κρίση. Στην πλάτη μου σας έχω βασικά.Ζαν Κλοντ, έλα να τα πούμε απο κοντά.
