Οι δυτικές αξίες βασίζονται σε μια αυταπάτη: θεωρούν αυτονόητο ότι ο άλλος τις αποδέχεται. Η ζωή αυτό το διαψεύδει. Εκατοντάδες χιλιάδες κλειτοριδεκτομές γίνονται παράνομα κάθε χρόνο στην Ευρώπη από μουσουλμάνους γιατρούς ή εμπειρικές «ξυραφίστριες». Εκατομμύρια μουσουλμάνες γυναίκες υφίστανται σωματική ή ψυχική βία καθημερινά αλλά δεν το καταγγέλλουν γιατί τα αντίποινα της φυλής τους θα είναι πολύ χειρότερα.Αντίποινα που θα συμβούν εδω, στην Ευρώπη αλλα δεν θα το μάθει κανείς εξω απο την γκετοποιημένη κοινότητα τους.Θα ήταν αντίθετος στα ανθρώπινα δικαιώματα ένας νόμος που θα υποχρέωνε όλα τα κορίτσια μουσουλμανικών οικογενειών να εξετάζονται από την ημέρα της γέννησής τους μέχρι την ενηλικίωσή τους, κάθε χρόνο από γυναικολόγο μη μουσουλμάνο και σε περίπτωση κλειτοριδεκτομής οι γονείς να απελαύνονται πάραυτα, το δε παιδί να δίδεται για υιοθεσία;Θα ήταν υπερβολικό αν οι χώρες προέλευσης των Ευρωπαίων τζιχαντιστών απαγόρευαν την επιστροφή τους στην «πατρίδα»;Θα ήταν έλλειψη ανεκτικότητας στον πολιτισμό των άλλων αν θεωρούνταν όλοι οι γάμοι ανηλίκων άκυροι;Στην ίδια την Ευρώπη, έστω και αργά, μερικά πράγματα πρέπει να λεχθούν όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται:Θες να ζήσεις μαζί μας; Όχι μόνο θα σεβαστείς τις αξίες μας, αλλά θα τις υιοθετήσεις! Δεν θα παραιτηθείς από το μαστίγωμα του ομοφυλόφιλου ή το πέταμα του απο την ταράτσα επειδή φοβάσαι μη σε πιάσουν, αλλά επειδή αποδέχεσαι πως ο καθένας κάνει κουμάντο στο σώμα του και σε κανέναν άλλον δεν πέφτει λόγος. Θα καταλάβεις ότι εμείς δεν έχουμε όρια όταν σατιρίζουμε, ακόμα και τον Θεό μας. Άρα μπορούμε να το κάνουμε και με τον δικό σου. Θα παρακολουθήσεις οπωσδήποτε «τη ζωή του Μπράιαν» και θα τη σκεφτείς σε μουσουλμανική εκδοχή. Αν το βρεις ευφυές, μείνε. Αν γίνεις έξαλλος με την ασέβεια, συγγνώμη αλλά δεν κάνεις για την Ευρώπη. Όχι, εμείς δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να σεβαστούμε τις δικές σου παλαιολιθικές «αρχές». Θα είχαμε, αν ερχόμασταν να μείνουμε στην πατρίδα σου. Εσύ όμως ήρθες εδώ. Στη δικιά μας πατρίδα. Δεν σου λέω ότι είμαστε ανώτεροι ή κατώτεροι διότι δεν υπάρχει ένας εξωτερικός κριτής για να αποφασίσει. Είμαστε όμως διαφορετικοί. Εδώ έτσι ζούμε. Αν σ’ αρέσει. Αν δεν σ’ αρέσει, υπάρχει και εισιτήριο αναχώρησης. Αν επιμένεις να μην το βγάζεις υπάρχει και η απέλαση. Και στο αεροπλάνο της επιστροφής στην ιερή γη του Αλλάχ, καθώς θα διαβάζεις το πρόγραμμα δημοσίων θεαμάτων της αγαπημένης σου πατρίδας (απαγχονισμοί, αποκεφαλισμοί, ακρωτηριασμοί, μαστιγώσεις…). Θα έχεις έτσι όλον τον χρόνο να σκεφτείς πώς θα σου φαινόταν η πολυπολιτισμικότητα στην κεντρική λεωφόρο του Ριάντ: ζευγάρια εφήβων να περπατούν και να φιλιούνται στο στόμα - τα κορίτσια με τις κοντα σορτσάκια και τις μπλούζες με τα τιραντάκια που φοράν το καλοκαίρι στο Παρίσι, στη Ρώμη, στην Αθήνα.Δεν θα το δεχόσουν ποτέ, ε; Ούτε εμείς εσένα.