Ο Ντέιμον αναφέρθηκε στην σεξουαλικότητα γενικά, και ουσιαστικά αυτό που είπε είναι "δεν υπάρχει λόγος να αναφέρεσαι στην σεξουαλικότητά σου, ιδίως όταν το γεγονός αυτό μπορεί να σου κάνει κακό"Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο όλες αυτές οι αντιδράσεις.Συμφωνούμε ότι η σεξουαλική ζωή του καθενός είναι προσωπική του υπόθεση, που κανονικά δεν πρέπει να αφορά κανέναν άλλο; Όπως κάποιος δεν πρέπει να απολογείται επειδή είναι gay, έτσι δεν πρέπει και να απολογείται επειδή κρύβει ότι είναι gay.... το αν θα το ανακοινώσει η όχι είναι δική του καθαρά υπόθεση (ιδίως όταν γνωρίζει πως με το που θα το ανακοινώσει θα πέσει θύμα διακρίσεων).Συμβουλή έδωσε ο Ντέιμον, περιγράφοντας την υπαρκτή πραγματικότητα και μάλιστα με συγκεκριμένο παράδειγμα ηθοποιού. Αυτό χάλασε όμως την "μαγιά" των ακτιβιστών. Γι' αυτούς ο gay επιβάλλεται να το δηλώσει και πρέπει φυσικά να δηλώνει περήφανος γι' αυτό (γιατί αλήθεια να είναι κάποιος περήφανος που είναι στρειτ ή gay; είναι κάποιο επίτευγμα;;; Άλλο "δεν ντρέπομαι", άλλο "είμαι περήφανος").Δυστυχώς από την μια πλευρά έχουμε τους ομοφοβικούς ρατσιστές και από την άλλη πλευρά τον αντίστροφο ρατσισμό των ακτιβιστών της gay κοινότητας.... Και κάπου στη μέση η λογική που λέει ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις είναι προσωπική υπόθεσή σου, δεν είναι ντροπή αλλά ούτε επίτευγμα και ότι αν γουστάρεις τις λες, αν δεν γουστάρεις δεν τις λες και σε τελική ανάλυση κάνεις ό,τι κρίνεις σωστό εσύ για την ζωή σου.