Εχω μιαν απορια,η οποια ειναι ηθικης και,κυριως, νομικης μορφης,και η οποια βαινει συνεχως ενισχυομενη.Και σε αυτην την περιπτωση υπαρχει 'νομικος διαχωρισμος'πολιτων.Αυτων που ηταν ασφαλισμενοι προ του 2011,και αυτων που ασφαλισθηκαν μετα.Η αυτοι που θεμελιωσαν δικαιωμα μεχρι το 2014,και αυτοι που θεμελιωσαν μετα.Οπως επισης και το οτι η συνταξη υπολογιζεται αναλογικα μεχρι το 2011,και με νεο τροπο μετα.Και,επεκτεινοντας τον συλλογισμο,στην παλαια κατηγορια το τελικο ποσο της συνταξεως δεν προκυπτει βασει των καταβληθηθεισων εισφορων,αλλα βασει των αποφασεων του κρατους.Ητοι υπαρχουν συνταξιουχοι οι οποιοι λαμβανουν ,π.χ.,50% μεγαλυτερη συνταξη απο καποιους αλλους,ενω στην διαρκεια του εργασιακου βιου τους εχουν καταβαλλει(οι ιδιοι και οι εργοδοτες τους)δεκαπλασιες εισφορες στα ασφαλιστικα ταμεια,για καποιους λογους(π.χ.συνεχης και καλα αμειβομενη απασχοληση σε σχεση με περιστασιακη και χαμηλα αμειβομενη).Ολα τα ανωτερω δεν συνιστουν παραβιαση τοσο της εντοπιας οσο και της ευρωπαικης νομοθεσιας περι "ισονομιας"και ισης και δικαιης αντιμετωπισης των πολιτων απο το κρατος ; Διοτι αυτη ειναι μια βασικη,μια δομικη νομικη προβλεψη στην Ε.Ε.Καποιος νομικος με τον οποιου συζητησα σχετικα υποστηριζει οτι προκυπτει σαφης παραβιαση της αναωτερω αρχης του ευρωπαικου δικαιου και του ελληνικου συνταγματος.Η οποια και αιτιολογει σχετικη προσφυγη στα αρμοδια ελληνικα και ευρωπαικα δικαστηρια.Εαν καποιος σχολιαστης μπορει να συνεισφερει περαιτερω επ'αυτου του θεματος πιστευω οτι θα ηταν χρησιμο.