Αγαπητέ Βαγγέλη μου θύμησες έναν γνωστό μου πριν χρόνια που κάποια στιγμή μου εξομολογήθηκε ότι είναι ιεχωβάς. Όντας άθεος, δεν έδωσα σημασία, αλλά εκείνος επέμεινε να έρθει σπίτι μου για να με κατηχήσει. Με τα πολλά δεν άντεξα και τον κάλεσα για καφέ. Ήρθε πράγματι, με έναν νεαρότερο (ίσως για να μαθαίνει;) και ακόμα θυμάμαι πως ήταν οι πιο βαρετές ώρες της ζωής μου. Ένιωσα να μου απευθύνονται σαν να ήμουν πεντάχρονο με νουθεσίες και απίστευτα κοινότυπα πράγματα ενώ όντως σε παρέπεμπαν στην Αγία Γραφή δια πάσαν νόσον και πάσαν μ@λ@κία. Το μόνο που κατάφερε ήταν με κάνει να νιώσω θλίψη γι αυτόν και όσους φέρονται έτσι στο μυαλό τους...