Όντας αποκλεισμένος στο γραφείο μου, και μην έχοντας μέσο να επιστρέψω στο σπίτι μου, όταν σχολάσω, ανέτρεξα στο Ελληνικό Σύνταγμα, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω το πώς αισθάνομαι με την επιστράτευση του προσωπικού και την επίταξη των μέσων. Σχετικά, λοιπόν, το Σύνταγμα ορίζει [27/05/2008, Άρθρο 22, παράγραφος 4]:«Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται.Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών.»Αυτό για όσους ρωτούν τι σημαίνει, αλλά και με ποιο σκεπτικό κάποιος (όπως εγώ, εν τέλει) διαφωνεί με την επιστράτευση/επίταξη. Γιατί, απλά (για όσους βαριούνται να διαβάσουν τα παραπάνω), είναι επί της παρούσης ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ.