θα επρεπε να ντρεπεται οποιος απο εμας εχει σκεφτει το οτι οι απεργοι του μετρο οφειλουν αν μας σκεφτονται κι εμας που θελουμε να μετακινηθουμε. να σκεφτουν ποιους; εμας που ειμαστε ενας λαος που εχει χασει την ομονοια του; που το μονο που σκεφτομαστε για ακομα μια φορα σε τοσο δυσκολες στιγμες ειναι η δικη μας ταλαιπωρια; ε οχι. να τη χεσω την ταλαιπωρια που θα τραβηξω. και τα νευρα που θα χω με την κινηση που δεν θα μπορω να παω στη δουλεια μου. με τον εργαζομενο του μετρο -που ειτε ειναι πιο καλοπληρωμενος απο αλλους κλαδους- δεν θα τα βαλω. τον κατανοω και θα τον στηριξω. ολα μου αυτα τα νευρα θα δρομολογηθουν στον καταλληλο. στους κλεφτες και δολοφονους, στη χουντα αυτη που ζουμε, που μας εχουν κανει να λεμε κι ευχαριστω που εχουμε δουλεια. να ευχαριστουμε για τα δεδομενα και να μην προσπαθουμε φυσικα για αλλα. κι οταν καποιος απο μας κανει τον αγωνα του, τους εχει ολους εναντιον του. ε οχι. εγω δεν ειμαι εναντιον του. και λυπαμαι για σας που πεσατε θυματα του κοινωνικου κανιβαλισμου.
