@ Ein SteppenwolfΔιαβάζεις αυτά που γράφω με ένα προσωπικό σου λεξικό, και απαντάς σε πράγματα που θεωρώ ανούσια να τα θέσω έτσι όπως εσύ τα κατανοείς. Θα προσπαθήσω όμως. πάνω στην παράγραφο που παραθέτεις από όσα σου είπα, να γίνω πιο κατανοητός:Κατ' αρχάς πρέπει μέσα στο μυαλό σου να κατανοήσεις ως διαφορετικά τα κίνητρα αγωνιστικότητας από αυτά της ανταγωνιστικότητας και τα κίνητρα ανταγωνιστικότητας έτσι όπως τα εννοείς εσύ(μάλλον αυτά που απολάμβανε-ας πούμε καθολικά και ...διάφανα- ο εργαζόμενος μέχρι και χθες) από τα κίνητρα ανταγωνιστικότητας που εννοώ εγώ(π.χ βασικός μισθός και ποσοστό επί των εσόδων). Στην δική μου περίπτωση, τα κίνητρα αγωνιστικότητας ΤΩΡΑ που κόβονται και τα ήδη κεκτημένα(λόγω της διεκδικητικής αδράνειας και της απουσίας αγωνιστικότητας) είναι τα ίδια τα κίνητρα ανταγωνιστικότητας ΜΕΤΑ, αν σηκωθούμε από τον κώλο μας και αντισταθούμε στην υποτίμηση της εργασίας, των δικαιωμάτων και των ζωών μας!Οι επιχειρήσεις και το κράτος φαλύρησαν όχι λόγω αυτών που εσύ θεωρείς ως ήδη υπάρχοντα κίνητρα των εργαζομένων καν, αλλά λόγω της κακοδιαχείρησης του κεφαλαίου και των εσόδων από τους ιδιοκτήτες και τα μεγαλοστελέχη( το τελευταίο στην περίπτωση εταιρειών και αλυσίδων), την αυθαίρετη λειτουργία των τραπεζών(κλαδικός ανταγωνισμός που αφορούσε μόνο τους μετόχους και τους διευθυντές και όχι τον τραπεζικό ΥΠΑΛΛΗΛΟ), την φοροδιαφυγή, τα ΕΣΠΑ που έγιναν φούρνοι και σουβλατζίδικα, στην κερδοσκοπική ιδιοποίηση του θεσμού του συνδικαλισμού από τους εργατοπατέρες, και εκ του αποτελέσματος, η απροθυμία των υπαλλήλων και ιδίως των νέων να συνδράμουν σε όλο αυτό, με αποτέλεσμα την απουσία ταξικής συνείδησης, την λουμπενοποίηση, την μετανάστευση, την συμβολή στη φοροδιαφυγή(π.χ μου πληρώνει μέρος των ενσήμων στο χέρι, έχω παραπάνω χρήμα στην τσέπη, δεν φαίνεται, δεν φαίνομαι, δεν φορολογούμαστε, δηλαδή ο κλέψας του κλέψαντος).ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ, ΟΧΙ απλώς την επανάκτηση των δικαιωμάτων που χάνονται με έτσι, με μια διαταγή υπουργού, ΑΛΛΑ την επιπλέον αξίωση του εργαζόμενου να συμμετέχει του κέρδους με την εργασία που προσφέρει, κέρδος που θα πρέπει κατ αρχάς να αποδεικνύεται και στον εργαζόμενο και στο αφεντικό(φτου!), που αυτό θα σημαίνει ότι δεν θα μπορεί να μην φορολογείται! Συνεπώς, συμμετέχοντας στο κέρδος, έχει μετά και όλη την προθυμία να θέλει να αναβαθμίσει και την εργασία του, δηλαδή και την επιχείρηση στην οποία εργάζεται. Για ποιον λόγο να δουλεύει κάποιος καλύτερα για 5 ευρώ αύξηση την πενταετία, με μισά ή και χωρίς ένσημα, όταν ξέρει ότι όταν το αφεντικό βγάζει διπλάσια κέρδη, αυτός δεν κερδίζει τίποτα επιπλέον, πέρα από μια αόριστη εγγύηση ότι μάλλον δεν θα χάσει την δουλειά του. Και όσα παραδείγματα και να μου δώσεις από άλλες χώρες, εγώ σου προσφέρω καλύτερη πρόταση. Όσο για τις επενδύσεις, δεν θα ενοχλούσε νομίζω και πολύ κάποιον επενδυτή, να ξέρει ότι αυτός που εργάζεται γι αυτόν είναι και αυτός που μπορεί να αγοράσει αυτά που παράγει. Και αν εδώ μου πεις ότι το θέμα είναι οι εξαγωγές, σε πληροφορώ ότι έτσι θα χεις περισσότερες επιχειρήσεις, με λιγότερο αλλά προθυμότερο προσωπικό για να μην χάνει από το κέρδος, πράγμα ικανό να βολεύει έτσι και τον επενδυτή, ώστε να πουλάει τα προιόντα έξω ανταγωνιστικά.Όσο για τους Δημόσιους υπαλλήλους: 1ον) με ένα τέτοιο σύστημα δεν διαφεύγει ούτε λεπτό από τα φορολογικά έσοδα(αφού όπως είπα αφεντικό-εργαζόμενος αλληλοελέγχονται πάνω στο κέρδος) 2ον)παίρνουν τον ίδιο βασικό με τους ιδιωτικούς και ποσοστά επί των κερδών(δηλαδή βγάζουν τα ίδια κάτω από το ίδιο δέλεαρ και καθεστώς)3ον)έτσι δεν θα χρειάζονται και περισσότεροι 4ον)ελέγχονται από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους από θεσμοθετημένα όργανα που τους εκπροσωπούν (και μην σου πω ότι τους εκπροσωπουν και στην Βουλή) για παράνομο πλουτισμό από το δημόσιο. Και άλλα πολλά.Σε παρακαλώ πριν απαντήσεις ξαναδιάβασε προσεκτικά τί σου απαντάω και τώρα και πριν, όχι για να μην μου απαντήσεις, αλλά για να μου απαντήσεις ουσιαστικά.ΥΓ: Αν θες να καταλάβεις ποιοι μας φταίνε σήμερα, δεν έχεις απλά να σκεφτείς ποιοι θα αντιδρούσαν και θα πολεμούσαν το παραπάνω μοντέλο. Απέναντι σε αυτούς πρέπει να αγωνιστούν οι εργαζόμενοι.ΥΓ2: Αν καλοδέχεσαι τις όποιες επενδύσεις(τί φετίχ και αυτό!) σήμερα, σκέψου αν αξίζει να γίνεις υπό αυτές τις συνθήκες που ζούμε υπό αυτές που προοιωνίζονται, κτήμα του όποιουδήποτε έχει λυμένα τα προβλήματά του και σου τάζει στο όνομα χίλιων δυο πραγμάτων τί; απλώς μια δουλειά για την οποία δεν έχεις κανένα λόγο και από την οποία συνεχίζεις απλά να αγοράζεις ψωμάκι και να νοικια΄ζεις μια τρύπα για να μένεις. Κανονικά, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν κίνητρα και για αγώνες και για ανταγωνιστικότητα. Το θέμα είναι ποιος μιλάει, από ποια θέση και με τί όφελος. Και αυτό αφορά κ μένα κ σένα και τον όποιο υπάλληλο και τους πολιτικούς και τους επενδυτές!Και ξαναλέω: Δεν έχει νόημα να λες ότι μιλάς ορθά, αν αυτό που λες δεν εκπηγάζει από την συναίσθηση του πόνου. Οι αγώνες στους οποίους αναφέρομαι, δεν έχουν σκοπό να τον απαλύνουν( οι φυγόπονοι είναι αυτοί που δεν τους κάνουν), αλλά να τον διαχειριστούν. Και αυτό είναι δικαίωμα, όπως το δικαίωμα να μπορείς να πας στον γιατρό επειδή πονάς. Θα λεγα καλή τύχη, αλλά πλέον δεν ταιριάζει. Καλά μυαλά λοιπόν.
