Έχω μια απορία.Αν σύσσωμη η Βουλή καταδίκαζε τις απεργίες, α)θα συνέχιζαν να νοούνται οι απεργοί ως πελάτες οι θα ταν πραγματικοί αγωνιστές; β) απλά θα ήταν εξωπραγματικό το να κάνουν απεργίες; γ)θα νοούνταν ως απειλή της Δημοκρατίας;Υπό ποία μορφή Δημοκρατίας μπορούν να είναι δίκαιες οι απεργίες;Το ότι ένα κόμμα στηρίζει μια απεργία δεν μπορεί να επαφίεται κατά συνέπεια των πιστεύω του; Άρα το ότι οι απεργίες μπορούν να στηρίζονται από κόμματα- που εν προκειμένω στο κάτω κάτω αυτοπροσδιορίζονται και ως αριστερά, σημαίνει οπωσδήποτε ότι μιλάμε για πελάτες; Το αν είναι πελάτες λοιπόν οι απεργοί, είναι ένα θέμα, και το αν είναι καιροσκόποι τα κόμματα και ποια κόμματα, άλλο. Το ότι αυτά τα δύο μπορεί να τέμνονται, είναι μια από τις δυστυχείς πιθανότητες.Είναι συνεπώς εύστοχο και πολύ λογικό Ά. Αλεξανδρή μετά από όσα είδαμε όλα αυτά τα χρόνια, να διατυμπανίζεις τις αμφισβητήσεις σου, αλλά στο βήμα του γνωμάκια σε βρίσκει αντιδεοντολογικά αμετροεπή η σιγουριά σου.