2. Είμαι φαν το Μπουκάι, όχι γιατί με κάνει να νιώθω ακατέργαστο διαμάντι ή ασχημάτιστη πεταλούδα αλλά γιατί διάβαζα ιστορίες ενός γλυκήτατου ανθρώπου, τόσο απλές-σα να μου διάβαζε παραμύθια ο παππούς μου, δίνοντας μου κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω, διαβεβαιώνοντάς με ότι είναι ανθρώπινο να λυγίζεις και οτί μπορείς να τα καταφέρεις όχι γιατί είσαι ξεχωριστός αλλά γιατί αν δεν το κάνεις εσύ δεν θα το κάνει κανένας για χάρη σου. Στο κάτω κάτω βιβλία αυτοβοήθειας γράφει ο άνθρωπος. Πουλάει ελπίδα. Και όταν είσαι τόσο βυθισμένος στον κόσμο σου, το χρειάζεσαι το κουράγιο που σου δίνει όχι γιατί είσαι ή θα γίνεις υπέροχο πλάσμα φτιαγμένο από αστερόσκονη αλλά γιατί δεν θέλεις πια να είσαι μίζερο πλάσμα φτιαγμένο από τίποτα. Φυσικά υπάρχουν και άνθρωποι που δεν το χρειάζονται γι'αυτό και δεν μου κάνει εντύπωση η απάντηση της Λένας. Δεν είμαστε όλοι τόσο συγκροτημένοι, τόσο έξυπνοι, τόσο συνειδητοποιημένοι κτλ. Τι να γίνει?! "Συμβιβάσου με τη μετριότητά σου όσο καλύτερα μπορείς". :)