Συμφωνώ μαζί σου, Chris, τα Φύλλα Πορείας δε μου φανήκαν καθόλου "χαϊδευτικά". Προσωπικά τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα και σε κάθε περίπτωση, νομίζω, είναι καθαρά υποκειμενικό το ποιο βιβλίο μπορεί να παρέχει ουσιαστική βοήθεια σε κάποιον. Αν διαβάσεις π.χ. το "ο Δρόμος των δακρύων" σε μια άσχετη φάση της ζωής σου, μπορεί να το βρεις αδιάφορο, ενώ αν το διαβάσεις σε φάση που περνάς πένθος, ίσως και να μιλήσει στην ψυχή σου. Όλοι είμαστε άνθρωποι και τα συναισθήματά μας παίζουν σημαντικό ρόλο σε σχέση με το πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα γύρω μας. Αγαπημένη Α μπα, μου φτιάχνεις τη διάθεση πάντα, να είσαι καλά.