6Προσωπικά δεν σε βρίσκω καθόλου υπερβολική, ίσα-ίσα κουνάω με μεγάλη κατανόηση το κεφάλι μου πάνω κάτω. Είναι λες και οι λέξεις εκσφενδονίζονται σαν αλάτι από το στόμα τους και προσγειώνονται στις ανοιχτές πληγές μας. Επειδή εμείς σεβόμαστε τους άλλους και δεν βγαίνουμε ολόγυμνοι έξω, με τα τραύματα φόρα παρτίδα. Ρίχνουμε κάτι επάνω μας γιατί ξέρουμε ότι ένα τραυματισμένο σώμα φέρνει σε δύσκολη θέση τους άλλους. Είναι πολύ βολικό οι άλλοι να πιστεύουν σε αυτό που βλέπουν, το περιποιημένο, το όπως πριν. Αυτό που πρέπει να τους συγχωρήσεις είναι ότι φοβούνται τα τραύματα γιατί νομίζουν ότι αν τα δουν, θα πρέπει να τα γιατρέψουν. Δεν ξέρουν ότι ξέρεις ότι δεν μπορεί να σε γιατρέψει κανείς. Ότι δε θέλεις κάτι, απλώς να μη βγάζουν το αλάτι από την τσέπη τους.Προσωπικά μού έδωσαν ένα χρήσιμο μάθημα αυτοί οι άνθρωποι: Έμαθα να σκέφτομαι πρώτα τον εαυτό μου. Με τον ίδιο εγωισμό, αυτόν τον αθώο, ακούσιο εγωισμό που εκείνοι λένε ό,τι θέλουν όπως θέλουν, έτσι κι εγώ πια κοιτάζω στο κενό και δεν απαντώ. Άλλοι καταλαβαίνουν, άλλοι όχι. Άλλοι σωπαίνουν και κοιτάζουν μαζί μου το κενό, άλλοι μετά από λίγο φεύγουν. Και κάποια στιγμή νιώθεις ότι μόνο εσένα θέλεις για παρέα και αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από το Πένθος. Θα είναι η παρέα σου, άφησε το να σε παρηγορήσει, ξέρει τον τρόπο. Αυτό θα σου δείξει τι ν'αποφεύγεις και τι να προτιμάς, για να βοηθήσει τον αλλαγμένο σου εαυτό να προσαρμοστεί σε μια καινούργια ζωή που περιμένει να τη ζήσεις.Καλή δύναμη, εύχομαι να σε ανακούφισε λίγο η σκέψη ότι δεν είσαι η μόνη που τραβάς τα μαλλιά σου με την αναισθησία ορισμένων. Δυστυχώς όμως, ο μόνος τρόπος να μην το κάνουν είναι να βρεθούν στη θέση μας. Καλύτερα στην άγνοια.
