Γεια σας συνσχολιαστές και... συνχοληαστές Αυτό που έχω να πω είναι πως στις περισσότερες περιπτώσεις κοιτάμε και εστιάσουμε στο δέντρο και χάνουμε το δάσος. Μάλιστα ένα δάσος που εδώ και πολύ καιρό έχει αρχίσει να αποψιλώνεται. Θα μου πείτε πως πάντα αυτό γινόταν. Δεν είναι δικαιολογία αυτή και δεν με ανακουφίζει σε τίποτα. Αυτό που βιώνω και νιώθω εδώ και αρκετά χρόνια και αναφέρομαι και σε καιρούς προ κρίσης είναι πως δημιουργήσαμε μία χαώδη κοινωνία που μέσα σε αυτή μας είναι δύσκολο να ζούμε. Παρατηρώντας θα προσέξουμε ότι στις κρίσιμες καταστάσεις ασχολούμαστε με βλακώδη, ανούσια μικροπράγματα χάνοντας πλήρως το νόημα, λειτουργώντας πολύ ανώριμα έως και πρωτόγονα χωρίς να θέλουμε να το παραδεχτούμε. Ποια είναι η αλήθεια κατά την ταπεινή μου άποψη; Η πίτα απο την οποία ο καθένας δικαιούται, χωρίς καμία εξαίρεση, ένα κομμάτι μικρό ή μεγάλο είναι πια πολύ μικρή για να φάμε όλοι μας. Ας μπούμε στην διαδικασία να καταλάβουμε: Είναι πράγματι η πίτα μικρή; Είμαστε εμείς πολύ περισσότεροι και δεν φτάνει για όλους; Η πίτα φταίει που ελαχιστοποιήθηκε; Κάποιος το έκανε; Γιατί να το κάνει;«Ουγκ!!! Δε θέλει καταλάβει. Θέλει μόνο φάει».Μοιάζουμε με πεινασμένες λέαινες μέσα σε κλουβί ζωολογικού πάρκου ή ακόμη χειρότερα σε κλουβί στο πίσω μέρος ενός τσίρκου που μας πετάνε ένα ξεροκόκαλο και αλληλοσπαρασσόμαστε ποιά θα το φάει πρώτη. Σε θηρία που αν δεχτούμε αδιαμαρτύρητα τις καμτσικές και τις εντολές του θηριοδαμαστή (εκπαιδευτές αυτοαποκαλούνται) και περάσουμε μέσα από φλεγόμενα στεφάνιά, ίσως τότε μας ρίξουν και λίγο σιτεμένο ψαχνό.Σε άλλες περιπτώσεις αυταπατόμαστε νιώθοντας σε καλύτερη μοίρα γιατί δεν είμαστε τα θηρία αλλά οπλισμένοι μονομάχοι που μέσα στην αρένα υποχρεωνόμαστε να τα αντιμετωπίσουμε χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι αργά ή γρήγορα θα φαγωθούμε και εμείς. «Χαίρε Καίσαρ! Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν» (Ave Caesar! Morituri te salutant!)Όσοι θέλετε να συμμετέχετε σε αυτή τη διαδικασία κάντε το. Η κατάσταση δεν βελτιώνεται έτσι. Χειρότερη γίνεται. Και δυστυχώς η πραγματικότητα μας επιδεινώνεται με ταχύς ρυθμούς. Είναι εμφανές πια αυτό δια γυμνού οφθαλμού. Η χώρα μας, η κοινωνία μας δεν ενδείκνυται προς διαβίωση. Αυτή είναι η αλήθεια. Όσοι μπορείτε να μεταναστεύσετε κάντε το. Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ. Ίσως δάκρυσε λιγάκι κουνώντας του το μαντίλι. Σας χαιρετώ!