Αγαπητή 5, καταλαβαίνω την πίεση που σου άσκησαν οι δικοί σου. Όμως σκέφτονται με λάθος όρους τον καλό σύζυγο. Έχω έναν φίλο με εκ γεννετής πρόβλημα στο δεξί του χέρι. Έιχε μια κοπέλα καλή ώρα σαν εσένα, τα χρόνια μετά το πανεπιστήμιο. Λύσσαξαν οι γονείς να χωρίσουν και χώρισαν. Αυτός πολύ άξιο παιδί, με δουλειά, με μόρφωση, χαρακτήρα, μια χαρά. Αυτή, ένας μαμάκιας που μέχρι τα 32 δεν δούλεψε ούτε μια μέρα και όλα τα έκαναν οι γονείς. Μάντεψε όμως: τα χρόνια πέρασαν και δεν βρήκε κάποιον άλλο καλύτερο από το φίλο μας να παντρευτεί, ενώ το κυνηγούσε πολύ. Ο φίλος μου παντρευτηκε και έχει 2 παιδιά. Θέλω να πω, ότι τελικά ενώ οι γονείς θεωρούσαν ότι η κόρη είναι το κελεπούρι που θα γίνει ανάρπαστο, τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Γιατί ο άλλος είχε τον σωστό χαρακτήρα για να γίνει καλός πατέρας και σύζυγος. Και βρήκε τη γυναίκα που τον εκτίμησε. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή.