Δεν νομίζω ότι τα "μαντρώνουν" κάπου για να μην είναι μαζί με τα υπόλοιπα. Απλά αυτά δεν τρώνε το φαγητό του σχολείου. Μάλλον.. Υποθέσεις κάνουμε.. Πάντως όσα ιδιωτικά σχολεία "γνωρίζω" (από παιδιά φίλων και της αδελφής μου, που φοιτούν σε διάφορα γνωστά ιδιωτικά της Αθήνας) δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Υπάρχει καντίνα και μπορούν να ψωνίσουν, υπάρχει εστιατόριο και μπορούν να φάνε, αλλά μπορούν να πάρουν και πράγματα μαζί τους από το σπίτι.Επειδή τυχαίνει να βρίσκομαι σε μια φάση της ζωής μου που είμαι περιτριγυρισμένη από πάρα πολλούς γονείς νηπίων και παιδιών σχολικής ηλικίας (υπάρχουν στον κύκλο μου τουλάχιστον 7 ζευγάρια φίλων και συγγενών με παιδιά σε ηλικίες μεταξύ προνηπίου και 2ας δημοτικού, ξέχωρα από όλους τους γονείς των συμμαθητών κλπ κλπ), θα σου πω ότι ακούω πάρα πολλά άκυρα πράγματα διαρκώς. Οι περισσότεροι γονείς ακούν ότι θέλουν και παραφράζουν εύκολα λεγόμενα και καταστάσεις που αφορούν στα παιδιά τους. Πάρα πολύ εύκολα. Και το κάνουν αυτό οι γονείς, όχι πάντα ηθελημένα, επειδή έχουν την τάση να ωραιοποιούν τις καταστάσεις που αφορούν στα παιδιά τους. Έχω πιάσει και εγώ τον εαυτό μου να το κάνω, δεν βγάζω την ουρά μου απ'έξω. Γι' αυτό όμως και πάντα κρατάω μικρό καλάθι όπως προ-είπα. Παράδειγμα τις προάλλες μια φίλη μου θέλοντας να μου "αποδείξει" ότι δεν κάνουν μόνο τα αγόρια bullying (πράγμα που την "τρώει" γιατί έχει έναν 6χρονο γιο που είναι αρκετά ζωηρός και επιθετικός και φοβάται ότι θα μπορούσε να είναι ένας πιθανός bully.. ενώ εκείνη τον θέλει άριστο μαθητή και καλό παιδί με παραδειγματική συμπεριφορά) μου περιέγραψε ένα σκηνικό από το σχολείο του γιου της όπου μια ομάδα κορίτσια της 1ης Δημοτικού υποτίθεται ότι επιτέθηκαν σε ένα αγόρι της τάξης τους και το χτύπησαν πολύ άσχημα. Εκείνη τη στιγμή δεν είχα λόγο να μην την πιστέψω. Όμως μέρες μετά έτυχε να βρεθώ με τη μητέρα αυτού του συγκεκριμένου αγοριού η οποία τυχαίνει να είναι επίσης φίλη και τη ρώτησα για το περιστατικό (από ενδιαφέρον για τον γιο της που υποτίθεται ότι είχε τραυματιστεί). Μου είπε λοιπόν τον πόνο της: ότι ο μικρός της είναι ένας μικρός ταλιμπάν, ότι την κάλεσαν στο σχολείο να την ενημερώσουν ότι είναι τόσο ζωηρός και ανυπάκουος που δεν μπορούν να τον κοντρολάρουν επαρκώς και ότι ενοχλεί κυρίως τα κορίτσια, τόσο που οι γονείς τους έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται. Στο τέλος μου είπε ότι τα κορίτσια που "τον χτύπησαν" ευτυχώς δεν του προκάλεσαν τραυματισμό" και πως απλά η μια από αυτές στην ουσία τον έσπρωξε επειδή την έβριζε και την έφτυνε! Αυτή του έλεγε να σταματήσει, αυτός συνέχιζε και του έριξε μια σπρωξιά κι αυτός έπεσε κάτω.Βλέπεις λοιπόν, το περιστατικό ναι μεν συνέβη, αλλά η πρώτη μαμά "κράτησε" από αυτό μόνο αυτό που ήθελε εκείνη να "δει"! Ότι χέρι δεν απλώνουν μόνο τα ζωηρά αγόρια να βαρέσουν κάποιον, αλλά και τα ήρεμα κορίτσια!Έχω να σου πω ένα κάρο τέτοιες ιστορίες! Δεν θα φτάνει το κουτάκι.
