Μύγα μου υποθέτεις αυτόματα ότι επειδή είσαι έξω και δεν έχεις κανέναν εκεί, περνάς περισσότερη δυσκολία από άλλους που είναι εδώ (Ελλάδα). Το βλέπεις αποκλειστικά από την δική σου στενή οπτική γωνία επειδή αισθάνεσαι μόνη και ευάλωτη (αν έχω αντιληφθεί σωστά) μακριά από τους γονείς και τους φίλους σου. Όμως πρέπει να σκεφτείς ότι μοναξιά και δυσκολίες μπορεί να έχει και κάποιος που δεν είναι μακριά από την οικογένειά του, που ζει στη χώρα του, κοντά στους φίλους του και τους δικούς του ανθρώπους, ανάλογα με τις συνθήκες. Δεν ξέρω τι ηλικία έχεις, αλλά έχω υποθέσει ότι είσαι μικρή και ακόμα θεωρείς αυτονόητο ότι θα σε κανακεύουν οι δικοί σου όταν είσαι άρρωστη ή όταν έχεις να μετακομίσεις κλπ. και γι' αυτό σου φαίνεται δύσκολη η μοναξιά του εξωτερικού. Αυτό που σου λέω είναι ότι δεν είναι ανάγκη να είσαι στο εξωτερικό, μόνος, για να μην έχεις που να φιλοξενηθείς ή να μην έχεις κάποιον να σε πάει στο νοσοκομείο όταν έχεις 40 πυρετό. Εμένα πέρσι μου έτυχε αυτό που λες. Ήμουν πάρα πολύ χάλια, με ίωση, με πάρα πολύ πόνο στο αυτί, με 40 πυρετό και με απώλεια φωνής. Κάποια στιγμή ο πυρετός δεν έπεφτε και άρχισε να βγαίνει ένα πράσινο υγρό από το αυτί μου (ρήξη τυμπάνου). Έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο και ήταν 12 το βράδυ! Αναγκάστηκα να σηκωθώ κακήν κακώς να πάω μόνη μου στο Τζάνειο που εφημέρευε (από το Κερατσίνι) οδηγώντας με τα χίλια ζόρια, γιατί κανείς δεν μπορούσε να με πάει. Ο άντρας μου έπρεπε υποχρεωτικά να μείνει με την κόρη μας (4 ετών) στο σπίτι. Η αδελφή μου έχει δύο μικρά παιδιά (μωρά, το ένα θήλαζε τότε) και μένει μακριά (στη Γλυφάδα) οπότε δεν ήταν δυνατό να ξεσηκωθεί μέσα στη νύχτα, να αφήσει τα μωρά για να με πάει στο νοσοκομείο ή για να κρατήσει το παιδί μου. Και η μητέρα μου είναι πολύ ηλικιωμένη και λόγω κινητικών προβλημάτων δεν μπορεί καθόλου να κάνει babysitting. Συνεπώς μόνο την παρέα της μπορούσε να μου προσφέρει αλλά θα ήταν πολύ άσχημα εκτεθειμένη στην ίωση μου και σε ότι άλλο υπήρχε στην αίθουσα αναμονής των επειγόντων του Τζανείου. Και μιας και είναι καρκινοπαθής δεν ρισκάρουμε τίποτα. Οπότε τελικά πήγα μόνη με τα χίλια ζόρια. Βλέπεις ότι οι συνθήκες πολλές φορές μπορεί να είναι χειρότερες από ότι νομίζεις.
