Για εμένα δεν είναι τόσο τρομακτική η άνοδος της ακροδεξιάς αυτή καθεαυτή - αυτό είναι αναμενόμενο όταν το αίσθημα της ασφάλειας γίνεται πιο επιτακτικό από αυτό της ελευθερίας και όταν τα έθνη αποκτούν "κρίσεις ταυτότητας".Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι ότι κανένας άλλος χώρος - και ιδίως η αριστερά - δε δείχνει να μπορεί να προσαρμοστεί στα δεδομένα που διαμορφώνονται και στις αλλαγές του 21ου αιώνα. Η αριστερά δείχνει να σταμάτησε στην ερμηνεία του κόσμου των αρχών του 20ου και να εδραίωσε την πολιτική της θεολογία εκεί - όλα τα υπόλοιπα, εξελισσόμενα προβλήματα της πολιτικής ερμηνεύονται με βάση αυτό το στατικό πλαίσιο. Ακόμα και η αριστερά "εσωτερικού", δήθεν πιο προοδευτική και ανοικτή στη ζύμωση και στην αλλαγή, έδειξε πόσο λίγη και κοντόφθαλμη είναι μπροστά στις απαιτήσεις της νέας εποχής. Παρόμοιες ενδείξεις δείχνει και η Ευρωπαϊκή αριστερά - με τα επίθετα "αιθεροβάμονες" και "λίγοι" να δίνουν μια μάλλον πλήρη περιγραφή του χώρου και των πεπραγμένων του.Μεγάλο κρίμα γιατί αυτό σημαίνει μάλλον μια μακροχρόνια εδραίωση (ακρο)δεξιών λογικών για πολλά χρόνια. Στροφή στην παράδοση, λοιπόν, με την κακή, πολύ κακή έννοια. Το ότι στην Ελλάδα η ακροδεξιά έμπλεξε με τα μετεμφυλιακά σύνδρομα και το ναζισμό είναι μάλλον ευτυχές, γιατί ξεφούσκωσε γρήγορα και νωρίς. Αλλά με τις παρούσες συνθήκες και την ανικανότητα του Τσίπρα &Σία, δεν ξέρω για πόσο πολύ θα είναι ξεφούσκωτη.