Με την αδερφή μου σε λεωφορείο, σε γραμμή που κάνει στάση σε κοιμητήρια. Επόμενη στάση: Αλλατίνη. Ξεκαρδίζομαι εγώ, βουβά, αλλά όταν γελάω δακρύζω πάρα πολύ. Κοιτάνε οι συνεπιβάτες άλλοι αμήχανα, άλλοι με κατανόηση. Παίρνω βαθιές ανάσες και λέω στην αδερφή, Μα είναι όνομα για στάση το Αλλαντίν;