Αχ αγαπητέ μου 3, δεν συνέχισα καν στις επόμενες ερωτήσεις για να σου γράψω. Έχω μεγαλώσει με πολλές δυσκολίες οικονομικές και οικογενειακές, με το ζόρι σπούδασα, με το ζόρι έμαθα ξένες γλώσσες κλπ. Σε νιώθω τόσο πολύ. Καμιά φορά έχει χάπι εντ όμως, δεν το περίμενα ποτέ, αλλά σήμερα έχω πολύ καλή δουλειά, συντηρώ τους δικούς μου και είμαι πολύ καλύτερα από κάποιους που είχαν τα μέσα. Είναι κουφό, αλλά η περίοδος της κρίσης ήταν ακριβώς η περίοδος που εγώ βρήκα καλή δουλειά και ξέφυγα. Θέλω να πω, καθένας έχει την πορεία του, βαλτα κάτω και βρες την καλύτερη δυνατή λύση. Θα μπορούσα να σου πω πολλά, ξέρω ακριβώς τη σύγκρουση που γίνεται μέσα σου και πόσο δύσκολο είναι. Όταν το ζούσα εγώ δεν είχε έρθει και η κρίση, και έτσι δεν ήταν σύνηθες να είσαι στριμωγμένος, ήταν κάτι που για το οποίο ντρεπόμουν και προσπαθούσα να κρύβω. Τέλος πάντων, καλά στα λέει η Λένα, κάνε την έρευνα σου και βρες τη χρυσή τομή. Ίσως χρειαστεί να περιμένεις λίγο για το επόμενο βήμα στις σπουδές σου. Ξέρω ότι τώρα σου φαίνεται επείγον και άμεσο το θέμα, όμως βάλε τις προτεραιότητες σου και κάνε το μπάτζετ σου. Το ταλέντο σου και η όρεξη δεν θα χαθούν! Και δεν είναι εγωιστικό να βάλεις όριο σε απαιτήσεις που σου φαίνονται παράλογες. ΥΓ. Εγώ πάντως τώρα αρχίζω το μεταπτυχιακό μου, στα 30.