#7Μιας και πέρασε η ώρα, να πω και τα δικά μου, που είναι λίγο ακατάλληλα. Όταν ήμουν μικρός, ο Γιάννης Ζουγανέλης έγραφε μια χιουμοριστική στήλη σε ένα περιοδικό ως "Γάμα Ζούγα", και τη διάβαζα μανιωδώς. Σε κάποια φάση, κάτω κάτω στο άρθρο, είχε μία γελοιογραφία του να χορεύει, με λεζάντα "Χαρά στα σκέλια μας, βαρούν τα τέλια μας". Πάω κι εγώ λοιπόν, στο οικογενειακό τραπέζι, με παππούδες, γιαγιάδες, θείους, θείες κλπ, κι αρχίζω να τραγουδάω "Χαρά στα σκέλια μας, βαρούν τα τέλια μας" στο ρυθμό του "Είμαι στα χάι μου" του Αντύπα. Μετά με πήρε η μητέρα μου διακριτικά να μου εξηγήσει τι σημαίνει το "χαρά στα σκέλια μας" κι εγώ την κορόιδευα ότι τα βλέπει όλα πονηρά.Σε άλλη φάση, πάλι μικρός, είχα πάει ένα πρωί στο γραφείο του πατέρα μου να "βοηθήσω", και διάβαζα τον Ταχυδρόμο. Πέφτω σε ένα άρθρο που είχε μέσα τη λέξη "στύση". Οπότε εντελώς κουλ, σηκώνω το κεφάλι και ρωτάω τον πατέρα μου "μπαμπά, τι θα πει στύση;". Αυτός (μετά το μίνι εγκεφαλικό) μου εξηγεί, κι εγώ του λέω "Α, κατάλαβα" και συνεχίζω ατάραχος να διαβάζω το άρθρο περί στύσης μπροστά του :)
