Δε μένω πια στην Ελλάδα και είναι εύκολο να αντιληφθώ αυτό το "ξένοι παντού". Είναι πολύ δύσκολο να βλεπεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν σε μια άγνωστη για σενα πατρίδα που γίνεται καθημερινά πατρίδα τους και την ίδια στιγμή να προσπαθείς να τους δώσεις ό,τι μπορείς από την Ελλάδα και να σε κοιτάζουν σαν εξωγήινη. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πέρα από την επιβίωση έχουν να αντιμετωπίσουν και το ρατσισμό σε μια χωρα που είναι πρωτόγονη σε αυτά τα θέματα..τι λυπηρό, τι άσκοπο να χάνουμε χρόνο σε όλες αυτές τις κακές σκέψεις όταν μπορούμε απλά να αποδεχτούμε τους άλλους όπως είναι.
