#6Αχ, μόλις διάβαζα την ερώτηση έβγαλα αλήθεια αναστεναγμό.Πέρασα κι εγώ από αυτή την φάση και είναι πολλοί αυτοί που έχουν πτυχίο με πολλά έτη σπουδών. Όπως λέει η Α, μπα καμία σημασία δεν έχει αυτό. Μερικοί δεν το πήραν ποτέ, άλλοι απλώς το πήραν και τράβηξαν διαφορετικό δρόμο από το πεδίο σπουδών τους και όπως είδες στα σχόλια υπάρχουν και εκείνοι που όχι απλώς το πήραν, αλλά προχώρησαν και σε μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Το θέμα είναι, εσύ πώς θα το αντιμετωπίσεις αυτό το πρόβλημα που σε ταλαιπωρεί πάρα πολύ. Κι εγώ θα σου πω πως είναι μία απόφαση, όχι το διάβασμα. Το να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που σε έκανε να μείνεις πίσω. Αναρωτήσου τι περίμενες να βρεις και δεν βρήκες, τι σε απογοήτευσε. Όχι μόνο από την σχολή αλλά και τους υπόλοιπους τομείς της ζωής σου. Τι φοβάσαι και τι σε αγχώνει. Να σου πω την αλήθεια κι εγώ αυτό με την βοήθεια ειδικού το έκανα γιατί μου ήταν πολύ δύσκολο να βγάλω άκρη.Όταν απαντήσεις τα ερωτήματα αυτά, θα δεις πως θα κάνεις πιο εύκολα την αρχή. Θα βάλεις στην άκρη τελείως τα έτη γιατί στην τελική δεν είναι τόσο αποτρεπτικά όσο νομίζεις. Αν το θελήσεις, ευκαιρίες θα σου δοθούν και μπορείς να κάνεις και ό,τι θέλεις, απλώς λίγο πιο αργά από τους συνομήλικους. Μην βιάζεσαι να απορρίψεις το αντικείμενο σπουδών σου. Όπως λες χρωστάς μαθήματα, άρα δεν έχεις δει όλες τις πλευρές του. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να το γνωρίσεις λοιπόν και να μάθεις μέσα από αυτό. Να μάθεις πάρα πολλά! Για το story να σου πω πως κι εγώ έφτασα στο πέμπτο έτος και χωρίς erasmus και χωρίς καμία τρελή φοιτητική ζωή, να χρωστάω πάρα πολλά μαθήματα. Μ' έπιασε ένας πανικός, άρχισα να πηγαίνω κάθε μέρα όλη μέρα στην σχολή και να προσπαθώ να διαβάζω και να θέλω όχι απλώς να τα περάσω αλλά να γράψω βαθμούς. Πήγαινα στην σχολή και μ' έπιανε θλίψη. Πήγαιναν να με πιάσουν αλήθεια τα κλάματα και ένιωθα μόνη σαν το λεμόνι και ας ήμουν ανάμεσα σε 100 άτομα. Οι υπόλοιποι φίλοι μου άρχισαν να ορκίζονται και να κάνουν μεταπτυχιακά. Εμένα το άγχος μου στο ζενίθ και το αποτέλεσμα ήταν πως στο τέλος της χρονιάς είχαν περάσει τρεις εξεταστικές κι εγώ είχα περάσει ελάχιστα μαθήματα. Είχα ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ, ένιωθα τόσο κουρασμένη και είχα κάνει απλώς μία τρύπα στο νερό. Διάβαζα μαθήματα, δεν τα περνούσα και αυτό ήταν κάτι που δεν μου είχε συμβεί στο παρελθόν. Επίσης ντρεπόμουν να συστηθώ που ήμουν φοιτήτρια και άκουγα και χοντράδες μερικές φορές. Είχα φτιάξει έναν κόσμο στο μυαλό μου, είχα θεοποιήσει τους πάντες κι εγώ είχα πέσει στην αδράνεια και την θλίψη. Κάπου εκεί λοιπόν έκανα ένα ωραιότατο restart και όλα σταδιακά άλλαξαν. Αποδέχτηκα πως θα αργήσω να πάρω το πτυχίο μου και άρχισα να παρακολουθώ ποιοτικά τα μαθήματα. Όταν λέω ποιοτικά εννοώ ότι άρχισα να παρακολουθώ και να διαβάζω παράλληλα. Έβγαζα αποδοτικά προγράμματα για να τα καταφέρω και εδώ το μυστικό μου ήταν πως το διάβασμα το έβαζα μέσα στο πρόγραμμα μου καθημερινά όπως τις διαλέξεις. Είχα συγκεκριμένες ώρες την μέρα και δεν το ακύρωνα, εκτός και αν προέκυπτε κάτι σοβαρό. Μ' έπαιρναν για καφέ και έλεγα πως έχω μάθημα ας πούμε. Άφησα στην άκρη την πίεση του πτυχίου. Ο λόγος που το έκανα αυτό ήταν για να γνωρίσω και να μάθω καινούρια πράγματα.Το αποτέλεσμα ήταν να λατρέψω αλήθεια το τμήμα μου και την σχολή μου, σε τέτοιο σημείο που παραμένω ενεργή ερευνήτρια σ'ένα από τα εργαστήρια. Έφτασα στο σημείο να πηγαίνω για τα τελευταία μου μαθήματα και να στεναχωριέμαι που τελειώνω. Γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους και νέους συμφοιτητές μου και καθηγητές μου. Βρήκα όχι απλώς μαθήματα που μου αρέσουν αλλά ανακάλυψα δεξιότητες που δεν ήξερα ότι είχα. Θα σου πω αυτό που μου έλεγαν κι εμένα, ότι σημασία έχει το μυαλό σου και η προσωπικότητά σου. Όλοι κάπως ξεκίνησαν και κάπως τα έμαθαν, δεν γεννήθηκε κανείς με την γνώση στο κεφάλι του. Έτσι θα τα μάθεις κι εσύ! Θέλει προσπάθεια, χρόνο και το μεράκι σου. Δεν ήταν εύκολη η αρχή γιατί υπήρχαν στιγμές που έπεφτα και στεναχωριόμουν και αγχωνόμουν και αναρωτιόμουν "τι θα γινόταν αν". Το τελευταίο ειδικά με είχε φάει και έμαθα να το απαντάω μέσα από την προσπάθεια μου. Όταν σκεφτόμουν τι θα γινόταν αν είχα ασχοληθεί έτσι από την αρχή, απαντούσα πως δεν θα μου είχε δοθεί αυτή η συγκεκριμένη ευκαιρία, δεν θα είχα κάνει αυτό το εργαστήριο, δεν θα είχα γνωρίσει τον τάδε συμφοιτητή μου και το σημαντικότερο δεν θα είχα αναλύσει όλα αυτά που με πίεζαν και με ανάγκασαν να μείνω πίσω, τα οποία πιστεύω πως κάποια στιγμή θα μου χτυπούσαν την πόρτα και τότε οι συνέπειες μπορεί να ήταν μεγαλύτερες. Αλλά για να γίνουν όλα αυτά, χρειάζεται αρχικά να αναρωτηθείς και να απαντήσεις το γιατί έφτασες μέχρι εδώ.Τα υπόλοιπα σχόλια πως είσαι τεμπέλα και τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια και όλη την μέρα πάρταρες και δεν ξέρω εγώ, μην τα διαβάσεις καν. Πάρε τον εαυτό σου στα σοβαρά, κάτι σου λέει και δεν το καταλαβαίνεις.
