Ο bbb146 έχει δίκιο (υπό προϋποθέσεις). Ακόμα και σε περίπτωση εγκληματικής ενέργειας, π.χ. αν τον είχε σκοτώσει για να τον φάει, με το άρθρο 32 ΠΚ (κατάσταση ανάγκης που αποκλείει τον καταλογισμό), μπορείς να απαλλαχθείς λόγω έλλειψης καταλογισμού (η πράξη είναι παράνομη, αλλά δεν σου καταλογίζεται) εφόσον :1) Υπήρχε κίνδυνος (εδώ κινδύνευε η ζωή του)2) Ο κίνδυνος δεν προκλήθηκε από υπαιτιότητά σου. Ειδικά αυτό δεν το γνωρίζουμε εμείς, αν μπορεί δηλαδή να θεωρηθεί ότι ο κίνδυνος της ζωής του προήλθε από δικό του σφάλμα. Αν απλώς πήγε για ψάρεμα και έτυχε κάτι απρόβλεπτο, δεν φταίει, αν όμως ήξερε ότι είναι επικίνδυνο (π.χ. λόγο καιρού), φέρει υπαιτιότητα για τον κίνδυνο και επομένως δεν απαλλάσσεται3) Ο κίνδυνος ήταν αναπότρεπτος με άλλα μέσα. Δηλαδή πρέπει να κριθεί ότι δεν γινόταν να κάνει κάτι άλλο για να επιζήσει.Αν συντρέχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις απαλλάσσεσαι λόγω αδυναμίας καταλογισμού της πράξης σε εσένα. Η περίπτωση για την οποία μιλάμε, δηλαδή το να φάει τον ήδη νεκρό φίλο του, είναι πολύ πιο απλή. Δεν είναι καν παράνομη πράξη. Στο ελληνικό δίκαιο (και στα περισσότερα δίκαια, αν θυμάμαι καλά) η ανθρωποφαγία δεν είναι παράνομη πράξη. Παράνομη είναι η προσβολή της μνήμης νεκρού (περιύβριση νεκρού), αλλά στην περίπτωση αυτή χρειάζεται να συντρέχει πρόθεση περιύβρισης/προσβολής του νεκρού. Εδώ προφανώς δεν το έκανε με σκοπό να βρίσει τον νεκρό, αλλά για να επιβιώσει.Ακόμα όμως και αν θεωρούνταν ως προσβολή της μνήμης νεκρού θα απαλλασσόταν με το άρθρο 25 ΠΚ (κατάσταση ανάγκης που αποκλείει το άδικο) και η πράξη του δεν θα θεωρούταν ούτε καν τελικά άδικη. Αθώος λοιπόν και δεν οφείλει φράγκο.