Από τα περισσότερα σχόλιά σας (ασχέτως αν με βρίσκουν πάντα σύμφωνη) έχω συναγάγει το συμπέρασμα ότι είστε ευφυής άνθρωπος κύριε Κοντέ, και γι'αυτό μου κάνει εντύπωση που βρίσκετε τόσο παράλογη την αναλογία μου.Η όλη κουβέντα για τα δικαιώματα των γκέι γίνεται, αυτή τη στιγμή, με αφορμή το σύμφωνο, μια ένωση παρόμοια με το γάμο.Το "κρεβάτι" υποδηλώνει μια πολύ μονοδιάστατη εικόνα της ομοφυλοφιλίας. Αν δυο άντρες φιληθούν στο δρόμο, πολλοί θα πουν "Κάντε ότι θέλετε στο κρεβάτι σας, αλλά μη μας το τρίβετε στη μούρη". Πράγμα που κανείς δε θα πει όταν ανταλλάσσω εγώ ένα φιλί με το σύντροφό μου.Επίσης, η απάντηση "δε με νοιάζει το κρεβάτι σου" ταιριάζει αν εγώ αρχίσω, απρόσκλητα, να μοιράζομαι προσωπικές λεπτομέρειες: αν έχω φετίχ, αν έχω βίτσια, αν είμαι ανοιχτή στο τρίο. Εκεί ταιριάζει να μου το πει κάποιος, είτε πάω με άντρες είτε με γυναίκες.Αν όμως δήλωνα ότι βγαίνω με μια γυναίκα, την γουσταρω, τη νοιάζομαι, δε μιλάω για το κρεβάτι μου. Όποτε έχω πει ότι βγαίνω με έναν άντρα, ότι παντρεύτηκα κλπ, κανείς δε μου είπε ότι μιλάω για το κρεβάτι μου. Αν έλεγα τα ίδια για μια γυναίκα, γιατί ξαφνικά όλες αυτές οι κουβέντες θα αφορούσαν "το κρεβάτι";Δεν είναι βίτσιο, δεν είναι μια σεξουαλική παραξενιά, είναι επιλογή συντρόφου, είναι με τι είδους ανθρώπους βγαίνεις, με ποιον/-αν μπορείς ίσως να συζήσεις και να κάνεις οικογένεια. Αφορά τη δημόσια σφαίρα όσο και οι ετεροφυλοφιλικές σχέσεις.Και τέλος, δεν είναι επιλογή. Είναι η φυσική κατάσταση μιας ομάδας ανθρώπων. Επιλογή είναι το αν θα ζήσουν κρύβοντας ένα κομμάτι του εαυτού τους, επειδή κάποιοι τους λένε ότι αυτό το μέρος αφορά μόνο "το κρεβάτι".