Φίλτατε κε Βαρουφάκη, παρακολουθώ τακτικά τις αναρτήσεις σας στο internet και οι απόψεις σας συχνά με βρίσκουν σύμφωνο. Επειδή όμως έχω ακούσει απίστευτες ανακρίβειες σχετικά με τη Λεττονία (στην οποία διαμένω τα τελευταία 5 έτη), επιτρέψτε μου τις εξής διευκρινίσεις:1) Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Λεττονίας ουδέποτε πλησίασε αυτό της Ελλάδας. Πριν την κρίση είχε φτάσει τα 18 χιλ €, ενώ το ελληνικό ανερχόταν τότε σε 32 χιλ. €. 2) Η λεττονική οικονομία όντως έχει πολύ μικρότερη διεθνή έκθεση απ’ ό,τι η ελληνική, αλλά π.χ. το τραπεζικό της σύστημα είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου ξένων συμφερόντων, με την μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας να είναι σουηδική. Επομένως, δεν ισχύει ότι «η χώρα αφέθηκε στην τύχη της διότι κανείς δεν ενδιαφερόταν για αυτήν». Αντιθέτως, υπήρχε σοβαρό διεθνές ενδιαφέρον για τη διάσωση της λεττονικής οικονομίας και την αποφυγή υποτίμησης του νομίσματός της (που θα προκαλούσε τεράστιες απώλειες στις ξένες επιχειρήσεις που ελέγχουν τον κτηματομεσιτικό και τραπεζικό κλάδο της). Ορθώς, προκρίθηκε η λύση της εσωτερικής υποτίμησης με διατήρηση της κλειδωμένης, σταθερής ισοτιμίας έναντι του ευρώ. Στη Λεττονία όντως (όπως ορθώς αναφέρετε) παρουσιάσθηκε καθίζηση του ΑΕΠ (18% κατά το 2009) και μείωση της αγοραστικής δύναμης, αλλά αυτή συνοδεύθηκε από σημαντικότατες μειώσεις στις τιμές αγαθών και υπηρεσιών (δηλ. το ακριβώς αντίθετο από αυτό που παρατηρείται στην ελληνική αγορά, όπου οι διάφορες στρεβλώσεις οδηγούν σε αυξήσεις των τιμών). 3) Τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής/βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας οδήγησαν εντός 2-3 ετών σε δραματική μείωση εμπορικού ελλείμματος και πληθωρισμού και δυνατότητα εξόδου στις διεθνείς αγορές χρήματος ήδη από τον Ιούνιο του 2011. Σε μια περίοδο διεθνούς ύφεσης, το ΑΕΠ της Λεττονίας παρουσίασε αύξηση κατά 5,5% το περασμένο έτος (με πρόβλεψη για αύξηση κατά 2% φέτος), και σταδιακό περιορισμό της ανεργίας. Κατά συνέπεια, δεν αντιλαμβάνομαι που βλέπουν ορισμένες πηγές (τις οποίες καλόπιστα αναπαράγετε) θέμα «κωματώδους κατάστασης». 4) Το λεττονικό μοντέλο όντως δεν έχει εφαρμογή στη χώρα μας (τουλάχιστον, όχι άμεσα), αλλά για άλλους λόγους από αυτούς που κατά καιρούς προβάλλονται. Απλά, η λεττονική οικονομία έχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και μεγέθη απ’ ό,τι η ελληνική: Η διεθνής οικονομική βοήθεια προς Λεττονία ανήλθε συνολικά σε μόλις 7,5 δις € (δηλ. ολιγότερο από μία δική μας δόση), και οι Λεττονοί δεν χρειάστηκε ούτε καν να κάνουν χρήση του συνόλου της. Εξ άλλου, ο συνδυασμός προτεσταντικής ηθικής και προτύπων κατανάλωσης/συμπεριφοράς της σοβιετικής περιόδου (ακόμη διάχυτων στο σύνολο της κοινωνίας), επέτρεψαν την εφαρμογή των οικονομικών μέτρων με μία (1) μόνο απεργία. Κάμποσοι Λεττονοί, και πριν και μετά την κρίση (και επομένως όχι εξαιτίας αυτής), είναι συνηθισμένοι να καλλιεργούν τα δικά τους κηπευτικά, τα οποία καταναλώνουν 6 ημέρες την εβδομάδα. Αντιθέτως, εμείς (μεσούσης της κρίσης) εξακολουθούμε να έχουμε από τις υψηλότερες κατά κεφαλήν καταναλώσεις κρέατος διεθνώς, και αν θέλεις να πιεις καφέ σε μαγαζί της παραλιακής θα πρέπει να περιμένεις μισή ώρα για να βρεις ελεύθερο τραπέζι.
