Το 1974 γυρίσαμε από τη Γερμανία και τις λίγες φορές που ως πιτσιρικάς δεν έπαιζα μπάλα να μας κυνηγάνε οι γείτονες, διάλεγα μεταξύ ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ. Ντοκιμαντέρ, ωραίες παλιές Ελληνικές ταινίες και την Αθλητική Κυριακή. Ωραία πράματα.Το 1997 έφυγα από την Ελλάδα.Και πρόσφατα ανακάλυψα τα Σύγχρονα Ευρωπαϊκά-Ελληνικά θεάματα στο youtube. Όπου βγαίνουν και επιστήμονες και λένε ότι διαθέτουν προσωπικό διαστημόπλοιο στον Όλυμπο (καλού κακού) και ότι επικοινωνούν τακτικά με εξωγήινους.Και κατέληξα πάλι να βλέπω τις παλιές ωραίες Ελληνικές ταινίες. Και ακούω Χατζιδάκι. Και χάνομαι στις περιοκλάδες του Ελύτη που δεν κατανόησα ποτέ μου και τις έχω στο ράφι "προς ανασκόπηση". Μου φαίνεται ότι ήμασταν πολύ πιο Ευρωπαίοι και πολιτισμένοι όταν ήμασταν 100% Έλληνες.Κάποτε η Ευρώπη ήταν πόθος για τους Έλληνες. Τότε η Ελλάδα ήταν πραγματικά μια μικρή Ευρωπαϊκή χώρα, κομμάτι μιας ποικιλόμορφης Ευρώπης με πολλες διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, από την Ισπανία και την Ελλάδα μέχρι την Αγγλία.Μπορεί να κάνω και λάθος. Ωστόσο, κατά το 2002 όταν επικοινώνησα με τον κο Δήμου και του είπα "ακούω ότι πάτε μια χαρά στην Ελλάδα" μου απάντησε "πάμε πίσω ολοταχώς".Μόλις οι Έλληνες ήρθαν πιο κοντά στην Ευρώπη, they took it for granted και την έχασαν. Ενώ η δραχμή παλιά αγόραζε ταγκό και βαλς, το ευρώ αγόραζε τσιφτετέλια.
