Η συγκεκριμένη μορφοποίηση, έχω να παρατηρήσω, με κάνει κάθε φορά να σκέφτομαι πως δίνει στο κείμενο μια αύρα, όμοια με αυτή που υπάρχουν στα τραγούδια των Στέρεο Νόβα, εποχής Ντισκολάτα... Και μόνο γι αυτό, μπράβο σας, αν και το περιεχόμενο είναι έτσι κι αλλιώς εξαιρετικό - κάθε φορά.
