Κάποιος προσποιείται ότι δεν γνωρίζει ότι δεν ζούμε σε χώρα Ταλιμπάν που απαγορεύεται με ποινή την απεγκόλληση των χεριών ο δανεισμός με τόκο, αλλά σε μια χώρα όπου "το δανεικά και αγύριστα" έγινε το νέο ευαγγέλιο και το επιτόκιο στα δάνεια των τραπεζών, τις πιστωτικέ κάρτες και τελικά τα κρατικά ομόλογα, βάδιζε σαν μεθυσμένος ορειβάτης στον Όλυμπο.Δεν ήταν τοκογλυφία όλα αυτά τα χρόνια τα επιτόκια που αναγκαζόμασταν να πληρώνουμε για την υπερκατανάλωση που έγινε τρόπος ζωής αλλά είναι τώρα τα χαμηλότατα διακρατικά επιτόκια που κατόρθωσε η πρόσφατη διαπραγμάτευση; Στο σημείο να μας δανείζουν χρήματα από μισό μέχρι και το ένα πέμπτο του επιτοκίου που αναγκάζονται να πληρώσουν οι άλλες χώρες της Ε.Ε για τα κρατικά ομόλογα τους;Αν δεν αρέσει το επιτόκιο κάτω από 1% ενώ οι Ιταλοί και οι Ισπανοί δανείζονται από 4% μέχρι και 6% τότε ας ρωτήσει στην ντόπια αγορά πόσο είναι το επιτόκιο σε δάνειο με υποθήκη την "ψυχή" του; Παραφράζοντας τον Ευριπίδη θα έλεγε κάποιος διαβάζοντας τέτοιο μονόπλευρο άρθρο ότι ο αρθρογράφος προσπαθεί να υπονοήσει ότι "Τσίπρα θέλοντος και επί ριπός πλέοις". Δηλαδή μια και όλοι οι άλλοι δεν του κάνουν το (προσωπικό)θαύμα, με το τάμα στον Τσίπρα για πρωθυπουργό θα μπορεί και πάνω σε ένα άχυρο να ταξιδέψει (αυτός και όλη η Ελλάδα) προς την ... μεταλλαγμένη της Αριστεράς του Σύριζα Ουτοπία. Εκεί που "όλοι οι καλοί του κόμματος χωρούν" με ανταμοιβές ισάξιες των "αγώνων" τους και των "αναγκών" τους προσφέροντας ανάλογα με το πως συνήθισαν από το υποκατάστατο του μαστού της μαμάς, το Δημόσιο ταμείο.Ντόπιοι και άλλοι τόσοι παράνομοι μετανάστες "ψηφοφόροι", όλοι μαζί με τους φοροφυγάδες των εκλεκτών προαστίων, μερικοί συνδημότες του πατρικού Τσίπρα. Άλλοι πάλι γνωστοί αρχοντοχωριάτες του ρουσφετιού και των επιδομάτων σε τυφλούς ραλίστες. Αρκετοί εκ των εκλεκτών φίλων πανεπιστημιακών που όχι μόνο αρνούνται εξωτερική αξιολόγηση αλλά αρνούνται να συμπληρώσουν μια τυπική εσωτερική. Το δίκιο δεν είναι η γνώμη του αναρχοσυνδικαλιστή, του αγροτοπατέρα που μπορεί να κλείσει τους δρόμους αλλά όχι την παράγκα του μεσάζοντα, του τοπικού πολιτικού άρχοντα που μαζεύει ψήφους και σκορπάει θέαμα, αλλά ούτε και το δίκιο εκείνων που δεν τους έχει ούτε καν ακουμπήσει η οικονομική κρίση μια και η ολίγον παράνομη μπάζα στο εξωτερικό φτάνει για να τρώνε δέκα γενιές. Οι βουλευτές, αρχιερείς και μαινάδες, το "επιστημονικό", το "δημοσιογραφικό" προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να θυμίζουν με το μένος τους, την σοφιστεία τους και τις ακατάπαυστες φωνασκίες τους, ρομποτικά ομιλούντες κεφαλές (talking heads) σε κατάσταση παροξυσμού από το αμόκ για την εξουσία που τους έχει κυριέψει.
