Άκουσα προχθές στο ραδιόφωνο κάποιον που απολύθηκε να λέει: «Και καλά, εγώ θα γυρίσω στο χωριό μου. (όπου προφανώς είναι η φυσική του θέση, αλλά το κακόμοιρο το αφεντικό τον σπονσοράριζε τόσα χρόνια για να δει πως είναι ο κόσμος. Ως γνωστόν στα χωριά βάζεις μια κατσίκα για το γάλα, δυο κότες για τα αυγά και ένα μπακτσέ με ευρώδεντρα για να κόβεις να πληρώνεις τα χαράτσια και τα άλλα νταβατζιλίκια. Άσε που θα βρεις να κάνεις και 50 μεροκάματα των 20 ευρώ όλο το χρόνο στα χωράφια για να μη στερηθείς τίποτα τελικά...). Εκείνο το αφεντικό μου σκέφτομαι, που έμεινε μόνο στο μαγαζί και τον κυνηγάει η εφορία, το ΙΚΑ, η Τράπεζα...». Είναι αυτό το αφεντικό εργαζόμενος; Ή ως αφεντικό ανήκει αυτονόητα στους κεφαλαιοκράτες κι εκμεταλλευτές;(προφανώς ΑΥΤΟ είναι ένα δράμα άλλου βεληνεκούς, ένας απλός καθημερινός άνθρωπος που είχε καταφέρει να ζει αξιοπρεπώς από τον κόπο των υπαλλήλων του παρόλο που πλουσιοπάροχα τους έδινε μέχρι και 900 ευρώ το μήνα "στις εποχές των παχιών αγελάδων" που λεν και οι δημοσιοκάφροι, δεν θα μπορεί ούτε το λίζινγκ για τη μπέμπα δε θα μπορεί να πληρώσει σε λίγο, μόνο με το smart θα κυκλοφορεί πια).Τελικά οι μόνοι κερδισμένοι από τα μνημόνια, είναι οι ατέλειωτες ορδές των συνδικαλιστών που θα εξακολουθήσουν να ξημεροβραδιάζονται στα σαλόνια των ακριβών ξενοδοχείων, φορώντας φτηνιάρικα μπουφάν αταίριαστα με τις καλόγουστες ταπετσαρίες...