> με επιμελητή τον σπουδαίο Παναγιώτη ΜέρμηγκαΓιατί ακόμα και σήμερα, στην εποχή του Διαδικτύου, οι συγγραφείς απευθύνονται σ' εκδοτικούς οίκους για να εκδώσουν τα βιβλία τους; Γιατί πολύ απλά δεν ανεβάζουν τα κείμενά τους στον ιστότοπό τους;Να θεωρούν τελειωμένο έργο μόνο το τυπωμένο χαρτί, ενώ το κείμενο στην οθόνη του υπολογιστή το βλέπουν μόνο ως κάτι εν δυνάμει;Μήπως προσδοκούν κέρδη και βιοπορισμό απ' την πώληση των βιβλίων;Ή είναι η επιμέλεια του κειμένου από επαγγελματία που κάνει τη διαφορά; Ασφαλώς κάποια βιβλία έχουν ανάγκη εικονογράφησης ή επαλήθευσης (π.χ. μαθηματικά συγγράμματα), αλλά ένα μυθιστόρημα ή μια ποιητική συλλογή;Αν όμως ο επιμελητής κι ο διορθωτής κάνουν τη διαφορά, πώς εξηγούνται τα τόσα λάθη; Ανοίγω τη γερμανική μετάφραση του «Άξιον Εστί» («Τέταρτη έκδοση, επανελεγμένη και αναθεωρημένη») κι αμέσως (στην πρώτη σελίδα) διαπιστώνω ότι απ' το ελληνικό πρωτότυπο λείπουν τα α με οξεία και δασεία:> Πανωραία στὸν ὕπνο της π̲λ̲ω̲σ̲ε̲ καὶ ἡ θάλασσα> γάζες αἰθέρος τὶς ἀλεύκαντες> Καὶ τὰ χέρια του π̲λ̲ω̲σ̲ε̲ ὅπως κάνει> νέος δόκιμος Θεὸς> Καὶ τὰ χέρια του π̲λ̲ω̲σ̲ε̲ ὅπως κάνει> γέροντας γνωστικός Θεὸς> Ἔδειχνα τὴν ἀνάγκη ποὺ μοῦ ἐρχόταν _ρ̲μ̲η̲_> καταπρόσωπο> τὰ φιλιὰ τὰ παλιὰ θ' ἀπολύσω ποὺ ἡ λαχτάρα μου γ̲ι̲α̲σ̲ε̲!Προφανώς πρόκειται για δυσλειτουργία της γραμματοσειράς, αλλά και αποτυχία του επιμελητή.